باسلام. فکر کردن در این سن به ازدواج، فی نفسه موضوع نابهنجار و غیرطبیعی به شمار نمی آید مخصوصا برای شما که خانم هستید. زیرا کم و بیش، ازدواج هایی در این سنین برای بعضی از خانم ها اتفاق می افتد. ولی اگر بخواهم به عنوان یک روانشناس و مشاور، با شما صریح صحبت کنم، به عقیده ی تخصصی من، این سن، سن خیلی مطمئنی برای ازدواج نیست. زیرا در این سن، معمولا ساختارهای هویت و شخصیت، هنوز کامل و نهایی نشده است و در سال های آینده بسیاری از پایه های هویتی و شخصیتی شما به احتمال زیاد، تغییر خواهد کرد و حتی معیارهای شما برای ازدواج، دچار تغییرات بارزی خواهد شد. بنابراین انتخابی که الان برای شما رضایت بخش و مطلوب است، اصلا اطمینانی نیست که در چندسال بعد هم برای شما رضایت بخش و مطلوب باشد. به زبان ساده تر، ازدواج کردن در این سن، احتمال زیادی دارد که شما را با این پیامد مواجه کند که در چندسال بعد، احساس کنید که همسری که انتخاب کرده اید، با معیارهای شما برای یک همسر ایده آل و یا حتی با ویژگی های شخصیتی شما (در چندسال بعد) همخوان نیست. در مورد جنبه های عاطفی و جنسی هم که اشاره کردید، این جنبه ها برای همه ی همسن و سالان شما چه دختر و چه پسر در این سن، وجود دارد. هرچند که شدت آن در همه ی افراد، به یک اندازه نیست ولی عدم ارضای این نیازها مطمئنا برای همه ی افراد، ناکام کننده است. اصلا یکی از مهارت هایی که لازم است در همین دوره ی سنی حساس به دست آید، افزایش قدرت تحمل چنین ناکامی هایی است که اصطلاحا توانایی کنترل تکانه نامیده می شود. اما راههایی وجود دارد که بتوانید از شدت این امیال کم کنید و در نتیجه میزان ناکامی خود را کاهش دهید. در مورد میل جنسی، همین طور که بنده بارها در این سایت در پاسخ به سوالات نوجوانان زیادی اشاره کرده ام، بهترین راه کنترل این تمایل، اجتناب هرچه بیشتر از عوامل برانگیزاننده ی جنسی است. قبول دارم که از همه ی این محرک ها نمی شود اجتناب کرد ولی خیلی بیشتر از آنچه که فکر کنید می توانید دامنه ی این تحریکات را کم کنید. شاید خیلی از چیزهایی که به نظر عادی می رسند، نقش مهمی در تحریک و افزایش میل جنسی شما داشته باشند. در مورد بعد عاطفی هم پیشنهاد می کنم از کلیه ی تعاملات غیرضروری با جنس مخالف که جزٍء محارم شما محسوب نمی شوند و مخصوصا همسن و سال شما هستند خودداری کنید. چون اینگونه ارتباطات احتمال تشدید این نیازهای عاطفی را بیشتر می کند و پیامدهای ناخوشایند و پرهزینه ای به همراه می تواند داشته باشد. بنابراین، این واقعیت را بپذیرید که تحمل چنین ناکامی هایی در این دوره ی حساس از زندگی شما کاملا طبیعی است و اگر با موفقیت، این دوره را طی کنید سال هایی پراز کامروایی و شادکامی و رضایت خاطر را در دوره ی بزرگسالی ، پیش رو خواهید داشت.