talayeh
احساس خستگی میکنم..احساس میکنم هیچ امیدی تو زندگیم...
احساس خستگی میکنم..احساس میکنم هیچ امیدی تو زندگیم نیست...احساس تنهایی میکنم ... هیچ آدمی توی زندگیم نیست...با اینکه خوانواده ی خوب و یه زندگی عالی دارم... با اینکه از لحاظ اعتقادی به بودن خدا ایمان دارم...اینکه دوسش دارم...اینکه میدونم همیشه کنارمه...بازم هر روز صبح که از خواب بلند میشم احساس نا امیدی میکنم ...احساس میکنم هیچ راهی منو به رفتن دعوت نمیکنه...با اینکه به مطالعه علاقه دارم ولی نمیتونم مطالعه کنم چون حوصله ندارم...نمیدونم چرا اینجوری شدم...حتی حوصله خودمو ندارم ..حتی دوست ندارم بیرون برم..احساس میکنم با ادمای دیگه فرق دارم...تمام آدمایی که میشناسم فکر ازدواج و دوست پسر و هزارتا چیز دیگه هستن...نمیگم ازدواج بده ولی سن من شاید اقتضا نمیکنه که بهش فکر کنم یا دوست داشته باشم ...من حتی هر خواستگاری که برام میاد بدون اینکه فکر کنم رد میکنم...هیچ چیزی نمیتونه امیدوارم بکنه ...حتی حرفای دوستام ...احساس میکنم که میتونم بدون اونا هم تنها زندگی کنم...به نظرتون من افسردم؟؟؟
مشاور: سیدحبیب اله احمدی
باسلام. نمی توان با قطعیت گفت ولی نشانه هایی که مطرح کردید می تواند ناشی از یک اختلال خلقی از جمله افسردگی باشد. برای تشخیص این موضوع باید حتماً تحت سنجش بالینی دقیق یک روانشناس بالینی قرار بگیرید. من می توانم همین الان نکاتی را به شما بگویم که شاید به برون رفت یک فرد غمگین از احساس غم خود کمک کند اما افسردگی به هیچ وجه، معادل غمگینی شدید نیست. افسردگی یک اختلال جدی با ابعاد مختلف زیستی، هیجانی، شناختی و اجتماعی است که حتماً باید به صورت حضوری و با جلسات مستمر رواندرمانی و یا حتی دارو درمانی بهبود یابد. البته جای نگرانی نیست زیرا افسردگی و اختلالات مشابه آن که با نام های دیگری عنوان می شوند، اختلالات قابل درمانی هستند و در صورت پیگیری منظم یک درمان کارآمد، می توانید از این شرایط خسته کننده و توانکاه، خارج شوید. من در شرایط فعلی هرچقدر هم که برای شما بخواهم حرف های امیدوار کننده بزنم احتمالاً سودی به حال شما نخواهد داشت چون اگر شما واقعاً به افسردگی یا اختلال خلقی مشابهی دچار شده باشید، تنها در یک روال و سیر منظم درمانی می توانید بهبودی خودتان را حس کنید. البته افسردگی و اختلالات خلقی مشابه آن، بعضاً با دوره هایی از بهبودی خود به خودی همراه هستند ولی تا زمانیکه فرد، تحت درمان قرار نگیرد، این دوره ها موقتی بوده و عود اختلال، تقریباً حتمی خواهد بود.
