باسلام. همینکه شما به خاطر این نوع افکار، درخواست مشاوره کرده اید، نشانه ی خوبی است و نشان می دهد که شما خودتان هم می دانید که این نوع تفکر، منطقی و واقع بینانه نیست. حالت افراطی این نوع تفکر، در بعضی از اختلالات شدید روانشناختی وجود دارد. در این اختلالات، افراد مبتلا اصلاً بینش ندارند که این نوع تفکرات بدبینانه، ممکن است درست نباشد و صددرصد مطمئن هستند که این افکار، مطابق با واقعیت هستند. اما این نوع تفکر، فی نفسه نشانه ی بیماری نیست و در همه ی افراد، کم و بیش وجود دارد، منتها هنگامی مشکل ساز می شوند که ما اهمیت آن ها را بیش از آنچه که لازم است، در نظر می گیریم و به عبارت دیگر، تسلیم آن ها می شویم. هرانسانی ممکن است وقتی در موقعیتی مشابه موقعیت شما قرار می گیرد، ناخودآگاه این فکر از ذهنش عبور کند که "شاید دارند در مورد من صحبت می کنند" یا " شاید دارند در مورد من فکر می کنند" اما برای اکثریت افراد، این فقط یک فکر گذرا است؛ یعنی وارد ذهن می شود و بدون آنکه اهمیتی ویژه به آن داده شود، از ذهن خارج می شود. علت این امر هم این است که معمولاً اکثریت ما در چنین موقعیت هایی به طور ضمنی، سایر احتمالات را هم از ذهن می گذرانیم. یعنی به طور ضمنی به این فکر می کنیم که ممکن است در مورد ما صحبت نکنند و در مورد موضوع دیگری صحبت کنند یا ممکن است نگاهشان به طور اتفاقی به ما افتاده باشد و ذهنشان درگیر موضوعی دیگر باشد و ... . اما به دلایل مختلف، گاهی ما این احتمالات را در نظر نمی گیریم و فقط روی آن فکر بدبینانه متمرکز می شویم. در این حالت، نمی توان ذهن را به حال خود رها کرد زیرا این تسامح، تنها منجر به ریشه دواندن این افکار ناکارآمد در ذهن شما شده و ممکن است حتی شما را مستعد بعضی از مسائل جدی روانشناختی کند. بنابراین لازم است که شما هشیارانه و با دقت به پاسخگویی ذهنی به این افکار، بپردازید. از چند وجه می توان به این افکار، پاسخ داد و آن ها را به چالش کشید. یکی از این ابعاد، ارزیابی سایر احتمالات است. یعنی هرگاه که دچار این افکار شدید سعی کنید با خودتان فکر کنید که چه احتمالات دیگری نیز می تواند برای این موقعیت وجود داشته باشد. مثلاً ممکن است که آن دونفر در مورد یک موضوع کاملاً بی ربط با شما صحبت می کنند و در حین صحبت، به طور اتفاقی نگاهشان به شما افتاده باشد. همچنین می توانید سود و زیان این افکار را مورد ارزیابی قرار دهید. یعنی هرگاه که دچار این افکار شدید با خودتان بگویید که : "اولاً من مطمئن نیستم که این فکر درست باشد و ثانیاً تمرکز روی این فکر، چه پیامدی برای من خواهد داشت؟ چه تاثیری روی احساسات من خواهد داشت؟ چه تاثیری روی روابط من با دیگران خواهد داشت؟ اگر احتمالات خوش بینانه تر را در نظر بگیرم چه تاثیری روی احساسات/ روابط / رفتار من خواهد داشت؟"