باسلام. ناراحتی شما از هیجانات شدید و پرنوسانی که تجربه می کنید، قابل درک است اما شاید کمی از شدت رنج شما کاسته شود اگر به این نکته آگاهی یابید که این وضعیت، یکی از ویژگی های طبیعی دوره ی سنی حساسی است که شما در حال سپری کردن آن هستید. درست است که همه ی افراد به یک شکل، دوره ی نوجوانی را پشت سر نمی گذارند ولی همه ی افرادی که پا به این دوره می گذارند، به درجات مختلف، طوفان ها و آشوب های هیجانی و فکری این دوره ی سنی را تجربه می کنند. دوره ی نوجوانی دوره ی طوفان هیجانات است یعنی در هیچ دوره ی سنی از عمر یک انسان، هیجانات، به شدتی که در دوره ی نوجوانی تجربه می شوند، تجربه نخواهند شد. این هم در مورد هیجانات مثبتی مثل محبت صدق می کند و هم در مورد هیجانات منفی مانند خشم و افسردگی و ... . بنابراین اگر به این نکته بینش داشته باشید که این طوفان هیجانی، چیزی طبیعی و گذرا است و نشان دهنده ی وجود مشکلی لاینحل در شما نیست، خود این بینش به آرام تر شدن شما کمک می کند. به علاوه در علم روانشناسی، این یک موضوع کاملاً تایید شده است که هیجانات ما مستقیماً تحت تاثیر افکار ما یا چیزهایی که در هرلحظه در ذهنمان می گوییم قرار داد. اگر این خودگویی ها و افکار در جهت سازنده و منطقی باشد، هیجانات ناشی از آن ها هم هیجاناتی مثبت و یا هیجانات منفی خفیفی خواهند بود ولی اگر این خودگویی ها و افکار در جهت غیرمنطقی و مخرب باشد، هیجانات ناشی از آن ها هم هیجانات منفی شدید و مخربی خواهد بود. بنابراین کلید کنترل هیجانات در هردوره ی سنی از جمله نوجوانی، کنترل و مدیریت افکار و خودگویی ها است. بدین منظور، یک کتاب کاربردی در این زمینه را به شما معرفی می کنم که در عین علمی بودن به زبانی خیلی ساده، جذاب و قابل فهم نگارش شده است: " هیچ چیز نمی تواند ناراحتم کند" تالیف دکتر آلبرت الیس.