أبو طالب

هو أبو طالب الهمدانی  ، الکاشانی  ، المتلقّب فی شعره بکلیم  .من مشاهیر شعراء إیران فی القرن الحادی عشر الهجری  ، أصله من همدان  ، نشأ وترعرع فی کاشان  . رحل إلى بلاد الهند وتقرب بها من بلاط الشاه نواز ابن المیرزا رستم الصفوی وحظی لدیه  ، وفی عام 1028هـ رجع إلى إیران  ، وبعد سنتین رجع إلى الهند ولقى الحظوة من امرائها وأعیانها  ، ولقبه شاه جهان التیموری بلقب ملک الشعراء  ، ولم یزل ساکناً کشمیر حتى توفی بها فی الخامس عشر من ذی الحجة سنة 1061هـ  .

له من الآثار (دیوان شعر)  ، ومنظومة (پاد شاه نامه)  ، و(ظفر نامه شاه جهانی)  .

من شعره :

پیرى رسید ومستى طبع جوان گذشت***ضعف تن از تحمل رطل گران گذشت

وضع زمانه قابل دیدن دو بارنیست***رو پس نکرد هرکه از این کاروان گذشت

طبعى بهمرسان که بسازى بعاملى***یا همتى که از سر عالم توان گذشت

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 3 ص915  ، گنج سخن (فارسی) ص669 ـ 675  ، ریحانة الأدب (فارسی) 5/78  ، هزار سال شعر فارسی (فارسی) ص320 ـ 323  ، تذکرة نصرآبادی (فارسی) ص220 ـ 223  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص474  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص487  ، شعر العجم (فارسی) 3/172 ـ 191  ، لغت نامه دهخدا (فارسى) ص135  ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم 1 ص54 و55  ، فرهنگ معین (فارسی) 6/1597  .