هو السیّد أبو القاسم بن عیسى بن محمّد حسن بن عیسى بن أبی الفتح ابن أبی الفخر الحسینی ، الفراهانی ، الطهرانی ، الملقب بقائم مقام ، المتلقّبُ فی شعره بثنائی .من علماء وادباء إیران فی القرن الثالث عشر الهجری ، وکان شاعراً ، کاتباً ، وزیراً ، مؤلفاً .
ولد سنة 1193هـ ، وفی سنة 1237هـ وبعد وفاة والده تصدر للوزارة أیام السلطان فتح علی شاه القاجاری ، ولقبه بقائم مقام ، ومن بعده ادرک حکم السلطان محمّد شاه القاجاری ، ولم یزل حتى وشى به أعداؤه لدى السلطان محمّد شاه ، فأمر بقتله سنة 1251هـ .
من آثاره : (دیوان شعر) ، و(الجهادیه) ، و(جلایرنامه) ، وله (منشئآت قائم مقام) .
من شعره :
گر در دو جهان کام دل وراحت جان است***من وصل تو جویم که به از هر دو جهان است
در کیش من ایمانى اگر هست به عالم***در کفر سر زلف چو زنجیر بتان است
گر واعظ مسجد بجزاین گوید مشنو***این احمق بیچاره چه داند حیوان است
گر مذهب اسلام همین است که او راست***حق بر طرف مغبچه دیر مغان است
او خون دل خم خورد این خون دل خلق***باور نتوان کرد که این بهتر از آن است
المراجع :
الذریعة 1/49 و185 و412 و2/393 و5/296 وج9 قسم 3 ص858 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص136 و137 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 38/5 و6 ، ریحانة الأدب (فارسی) 4/391 و392 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص123 ، مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم 1 ص194 ـ 204 .
