أحمد

هو أحمد الکاشانی  ، المتلقّب فی شعره بصبور  .من أدباء وشعراء إیران المشهورین فی القرن الثالث عشر الهجری  .ولد فی کاشان  ، ولما شب صار من جملة کتاب عباس میرزا ولی عهد السلطان فتح علی شاه القاجاری  .

قُتل فی الحرب التی دارت بین إیران وروسیة سنة 1228هـ  .

من شعره :

چیست آن دریاى نورانى که عقلش گوهراست***رشحه زامواج فیضش صد چو بحر اخضر است

فیض آن بى منتها وجود آن بى غایت است***لطف آن شادى فزاى وطبع آن جان پروراست

گاه جودش نوح را برکوه جودى رهنماست***گاه لطفش خضر را بر آب حیوان رهبر است

غرفه دریا نه جز زهر فنا نوشد ولیک***هر غریغى را در آن شهد بقا در ساغراست

وله أیضاً :

گر چه بخلى است خواجه را که مدام***با خود از ممکن عناد کند

لیک دارد زنى که همت او***خلق را کار بر مراد کند

آن قدر مى دهد که بگذارد***که کس از بخل خواجه یاد کند

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 2 ص597  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص343  ، ریحانة الأدب (فارسی) 3/415  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص332  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 32/137 و138  .