بابا فغانی

هو بابا فغانی الشیرازی  ، المشهور بأبی الشعراء  ، المتلقّب فی شعره بسکاکی  .من أدباء وشعراء شیراز  ، وکان معروفاً بغزلیاته الرائعة  .ولد بشیراز  ، وکان فی أوّل امره یعمل السکاکین  ، ثم انتقل إلى تبریز وتقرب فیها من السلطان یعقوب بن اوزون حسن آق قوینلو وحظی لدیه ونال جوائزه  ، فلقبه السلطان ببابا فغانی  ، فتلقّب فی شعره بفغانی بعد أن کان یتلقب بسکاکی  ، وبعد وفاة السلطان المذکور انتقل إلى خراسان  ، وقیل هراة وذلک فی عهد السلطان إسماعیل الصفوی الأوّل  ، واتخذ من مدینة ابیورد مسکناً له  ، فأخذ یمدح حاکمها ثم السلطان بایقرا  .

کان سکیراً دائم الخمر  ، ولکن فی اواخر أیامه تاب وسکن المشهد الرضوی فی خراسان واخذ فی مدح الإمام الرضا (علیه السلام)  .

له بالفارسیة (دیوان شعر) یتضمن مدائح فی الإمام أمیر المؤمنین (علیه السلام)  .

توفی بخراسان سنة 925هـ  .

من شعره   :

وصالم هست اما رخصت بوس وکنارم نى***گلم در خوابگاه وخواب در پیراهن است امشب

وله أیضاً   :

ما رند خراباتى ومعشوقه پرستیم***بر ما قلمى نیست که دیوانه ومستیم

صد خار بلا از دل دیوانه ما خاست***هر روز که بى ساقى گلچهره نشستیم

هر چند که بر ما رقم نیستى افزود***در دایره عشق همانیم که هستیم

المراجع :

أعیان الشیعة 8/415  ، الذریعة ج9 قسم 3 ص840  ، الکنى والألقاب 3/26 و27  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/215 و216  ، هزار سال شعر فارسى (فارسی) ص264 ـ 270  ، تذکره مرآت الفصاحة (فارسی) ص478 و479  ، گنج سخن (فارسی) ص601 ـ 604  ، هفت اقلیم (فارسی) 1/219 ـ 223  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 9/76 و77  ، دانشمندان وسخن سرایان فارس (فارسی) 1/394 ـ 401  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص446  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص451  ، شعر العجم (فارسی) ص22 ـ 25  ، مشاهیر جهان (فارسی) ص297  ، فرهنگ معین (فارسی) 6/1371  .