بدر الدین

هو بدر الدین القوامی  ، الرازی  ، الخباز  ، المعروف بأشرف الشعراء  ، وقیل شرف الشعراء  .من مشاهیر شعراء إیران فی القرن السادس الهجری  .له قصائد فی مدح ورثاء أهل بیت النبوة (علیه السلام)  ، وله فی الوعظ والزهد والغزل اشعار کثیرة  .

له (دیوان شعر)  ، ومن شعره :

دل عاشق زبیم جان نترسد***گرش کار افتد از سلطان نترسد

چه باک است از بلاها عاشقانرا***که نوح از آفت طوفان نترسد

بعشق از جان تقرب کرده عاشق***چو اسماعیل از قربان نترسد

جفا کش وقت رنج از غم ننالد***مبارز روز جنگ از جان نترسد

وله أیضاً :

بخطش رقعه اى دیدم نوشته***که خط بندگى با آن توان داد

عتابش را نمیدانم چگویم***ولکن پیش عذرش جان توان داد

له مدائح فی رئیس الری ونقیبها محمّد بن علی بن مرتضى  ، ووزیر السلطان سنجر قوام الدین الطغرائی  .

کان على قید الحیاة سنة 527هـ  ، وقیل توفی قبل سنة 560هـ  .

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 3 ص890 و891  ، هفت اقلیم (فارسی) 3/34 ـ 36  ، هزار سال شعر فارسی (فارسی) ص109 ـ 119  ، گنج سخن (فارسی) ص315 ـ 317  ، روز روشن (فارسی) ص666  ، مجالس المؤمنین (فارسی) 2/616  ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص479  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 10/747  ، فرهنگ معین (فارسی) 6/1480  .