بندار

هو أبو الفتح کمال الدین بندار بن أبی نصر الخاطری  ، الرازی  ، الملقب بملک الکلام  .من مشاهیر شعراء ایران فی القرن الرابع الهجری  .تأدب وتعلم على الصاحب بن عباد  .کان ینظم باللغات الفارسیة والعربیة والدیلمیة  ، وله (دیوان شعر)  .توفی سنة 401هـ  .

من شعره :

با بط گفت ماهى در تب وتاب***باشد که بجوى رفته باز آید آب

بط گفت چو من قدید گشتم تو کباب***دنیا پس مرگ ما چه دریا چه سرآب

وله أیضاً :

از مرگ حذر کردن دو روز روا نیست***روزى که قضا باشد وروزى که قضا نیست

روزى که قضا باشد کوشش نکند سود***روزى که قضانیست در او مرگ روانیست

وله أیضاً :

هر کرا که مى نبود شادى نبود***این جهان را خرمى با مى درى

ابلهان گویند کاین مى بى حرام***من ندانم کاین حرام از چه درى

المراجع :

الذریعة ج9 قسم 1 ص142  ، ریحانة الأدب (فارسی) 1/282 و283  ، روز روشن (فارسی) ص118  ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 40/163  ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص89 وص90  ، ریاض العارفین (فارسی) ص173 و174  ، مجمع الفصحا (فارسی) 1/439 و440  .