بیتردید؛ نظام سیاسی اسلام در هر زمان و در هر نقطه دنیا تحقق یابد، همراه با مبانی عقیدتی و لوازم آن است. حرکتهای انقلابی با حضور و مجاهدت مردم تحت لوای رهبری آگاه و با بصیرت به نتیجه میرسد. مردمی که در راستای حفظ ارزشهای اسلامی و مبانی عقیدتی تا پای جان مبارزه میکنند. تاریخ اسلام و انقلاب اسلامى برگهاى زرّینى از مقاومت این چنین افرادی در برابر تهدیدهاى زورمندان، براى دست یافتن به اطّلاعاتى از انقلابیون را در خود جاى داده است. صدها قهرمان غیور که به رغم تحمل سختترین شکنجهها، داغ شنیدن کمترین سخنى را بر دل زورمندان رژیم شاهنشاهی نهادهاند.1
امام خمینی(رحمت الله علیه) در بیانات پر فضیلتشان درخصوص این بزرگ مردان راه انقلاب میفرمایند:«من به شما سلام و درود میفرستم و به وجود شما مباهات و افتخار میکنم و چه افتخاری بالاتر از این که ما در تداوم انقلابمان ذخیرههای عظیمی همچون شما عزیزان را داریم که حضورتان در جامعه و در تمامی صحنههای اسلامی، انقلابی و مردمی، یادآور رشادتها، فداکاریها و اخلاص رادمردانی است که به برکت خونهای پاک آنان، انقلاب و جمهوری اسلامی ایران بارور گردید، و با شهادت، ایثار، جانبازی و اسارت آنان از پانزدهم خرداد ماه تاکنون، بر تارک نهضتمان نام مجد، آزادی و شرف پایدار ماند».2
تجلیل از رادمردان فرزانهای همچون؛ مطهری، مفتح، بهشتی، باهنر، مدنی، صدوقی، اشرفی، دستغیب، مدرس، سعیدی و هزاران هزار رادمرد فرزانه دیگری از قوای مردمی همانند؛ دانشجویان، عشایر که نامشان در پس پردههای ناشناخته انقلاب جای دارد که تا پای جان خون خود را برای رسیدن به اهداف والای انقلاب اسلامی نثار کردند. امام امت (رضوان الله علیه) با آگاهی کامل از این نکته، قدردانی از اقشار مختلف مبارزان مردمی را همواره مدنظر داشت و به مناسبتهای گوناگون از ایثار، فداکاری و مقاومت باوفای ملت با تعبیرهای زیبا و بدون اغراق و مبالغه سپاسگزاری میکرد. «ملت ایران، مبارزان بیدار، هوشیار و مقاومی هستند که در مقابل ظلم و بیداد مقاومت میکنند، با آن که کشته میشوند و یا کشته میدهند».3 «انقلاب مال خود ملت بوده است و خود آنان مبارزان راه حق بودند که استبداد را شکست دادند، این ملت همان ملت اسلامی است»4 و مبارزانش، مبارزان راه حق و حقیقت هستند.
سید احمد سجادی
پینوشتها:
1) آیین راز داری در اسلام، جمعی از نویسندگان، جلد 1، ص 59
2) صحیفه نور، ج 19، ص 269
3) همان، ج 2، ص 1
4) همان، ج 10، ص 68