درهم تنیدگی نفس و بدن حاکی از تأثیر متقابل و عمیق آنها در یکدیگر است. حالات درونی و نفسانی، در بدن مؤثر می افتد و حالات بیرونی و بدنی در نفس اثر آفرینی می کند.

حقایق مورد اعتماد ما می‌تواند از قبیل اموری باشد که بدیهیات یا مضمون عقل سلیم نامیده می‌شود و می‌تواند از دانش‌هایی باشد که شواهد مسلم و قطعی آنها را تأیید می‌کند.

در متون اسلامی، گاه علم در ارتباط با مقاصد عالم، مورد بحث قرار گرفته است و از این جهت، می توان آن را به تقسیم اعتباری علوم مربوط دانست.

در معرفت شناسی اسلامی، ویژگی ساختنی علم، مورد توجه قرار می گیرد، اما به گونه ای که با ویژگی اکتشافی علم قابل جمع باشد و با فرض آن در نظر گرفته شود.

قابل ذکر است که بسیاری از نوآوری‌های علمی، نتیجه همین دقت در بدون توضیح ماندن جنبه‌هایی از امر مورد مطالعه است.

از آنجا که نفس و بدن درهم تنیده اند و رابطه تاثیرگذاری متقابل میان آنها وجود دارد، یکی از اصول و قواعد اساسی تعلیم و تربیت برای تحقق اهداف، تغییر ظاهر و تحول باطن است.

قبول اصل مسئولیت، چون یکی از قواعد فعالیت تربیتی مانع از آن خواهد بود که عواملی چون تلقین و تحمیل، نقشی راهبردی در تعلیم و تربیت داشته باشد.

از آنجا که واژه‌های تعلیم و تربیت، از جایگاه خاصی در فعالیت‌های آموزشی برخوردار است، مناسب است که در این جا به طور خاص‌تری به ارتباط دو مفهوم مذکور بپردازیم.

اگر آنچه را از «تربیت اسلامی» مراد می‌شود، ربوبی شدن در نظر بگیریم، اکنون می‌توانیم رابطه میان مفاهیم مختلفی را که در بالا تحلیل شده مشخص کنیم.

به علاوه، محدود کردن رب به مفهوم مالک نیز وجهی ندارد. رب به معنای مالک و مدبر است، نه تنها مالک؛ و تدبیر الهی شامل همه شئون موجودات و مخلوقات اوست، اعم از جنبه‌های جسمی و علمی.