دریای میانه در میان جزیره‌های ژاپن گسترده شده است. این دریا، با جزیره‌های بزرگ پوشیده از تخته‌سنگ‌های زرد و خاک سرخ و گاه خالی از سبزه و جزایر کوچک پوشیده از کاج و صنوبر و تخته‌سنگ‌های گوناگون بی‌شمار...

پیرمرد بیچاره! پیرزن بیچاره! چه اندوهگین و پریشان بودند! چه چهره‌ی آشفته و شوریده‌ای داشتند! لبانشان چه لرزشی داشت و چه سرشک فراوانی دمادم بر گونه‌های پرچینشان فرو می‌ریخت.

ایزاناگی آفریننده‌ی جهان، پهنه‌ی آسمان را به دخترش آماتراسو (الهه‌ی خورشید) و قلمرو شب‌ها را به پسرش تسوکینو کامی (خدای ماه) و عرصه‌ی دریاهای هشتصد هزار خیزابه‌ای را به پسر دیگرش سوسانو - او (خدای توفان)...

ایزاناگی و ایزانامی چهار هزار موجود جاودانی، یعنی جزیره‌های ژاپن، را آفریدند. آن دو خدایان بسیار دیگر هم آفریدند. آخرین آفریده‌ی آنان خدای آتش است.

خدایان بسیار بزرگ و زیبا هستند. راه رفتنی چون پرواز پرندگان دارند. به هنگام راه رفتن ناگزیر از پای بر زمین نهادن نیستند، وانگهی در آن دم که این داستان آغاز می‌شود، تنها به روی دریا چیزی مانند روغن شناور...

«تائیا» هیجده ساله شده بود. او دختری بود بلند بالا و لاغر اندام و دارای زیبایی و لطافت خاص دختران تاهیتی. پدرش فرمانروای بخش بزرگ «ماراآ» و «راآتیرا» و بسیار پاکدل و نیرومند بود، با خود اندیشید که وقت...

دنیای فراسوی دنیای مادی، دنیای پس از مرگ برای انسان ابتدایی نیز چون انسان متمدن مسئله و معمایی است اضطراب‌انگیز. هم انسان ابتدایی و هم انسان متمدن اغلب بر آن می‌کوشد که به کمک دانش‌هایی که کسب کرده است...

از نخستین روشنایی روز که دیده از خواب می‌گشود تا آن دم که نخستین ستاره در آسمان پیدا می‌شد و بعد شب آن را از افق می‌زدود، آن را می‌دید. کاری بیش از این نداشت که سربردارد و آن را ببیند که بلند و سبز، با...

در «رهاگا»، کنار دریاچه‌ی «ماکمو»، در چند متری آب، سنگ بزرگ گرد و صافی است که چندین صدکیلوگرم وزن دارد و آن را سنگ «موئه‌آوا» می‌نامند.

«ته آنا مارارا آ ره‌ره آ تائو» یکی از غارهای بسیاری است که «پاپنوئی»، رودخانه‌ی بزرگ تاهیتی، که از قله‌های بلند کوه‌های جزیره سرازیر می‌شود کنده است. دشتی که این رود در آن روان است سال‌ها محل زندگی قوم...