در دل خود کشیده ام نقش جمال یار را<br /> پیشه خود نموده ام حالت انتظار را<br /> ریخته دام و دانه شه از خط و خال خویشتن<br /> صید نموده مرغ دل برده از او قرار را

در فراقت روز و شب از دیده گریانم هنوز<br /> پیر شد روح جوان از درد بیمارم هنوز<br /> کاش می شد گویمت ای مامن و ماوای من<br /> تا سحر بهر وصالت چشم در راهم هنوز

نشسته‌اند گروهی به آرزوی نگاهی<br /> سحاب جود و کرامت، خدا کند که بیایى<br /> تو اصل صوم و صلاتی، تو مایه‌ی برکاتی<br /> تویی خلاصه‌ی خلقت، خدا کند که بیایى<br />

نسیم صبح سعادت، خدا کند که بیایى<br /> رسیده شب به نهایت، خدا کند که بیایى<br /> جهان ز دود ستم شد سیاه در بر چشمم<br /> فروغ صبح سعادت، خدا کند که بیایى

کاش شام غم او را سحری می آمد<br /> ز سفر کرده ام اکنون خبری می آمد<br /> کاش ز آن یوسف گم گشته به ما بی خبران<br /> الله الله خبر تازه تری می آمد

من که از کوی طبیبم نگرفتم خبری<br /> تو که دانی چه گذشته است به بیمار بیا<br /> جان به تنگ آمده بس در قفس کهنه به تن<br /> بهر آزادی این مرغ گرفتار بیا

با نگاهی بگشا عقده دیرین مرا<br /> کز فراغت گره افتاده به کارم چه کنم<br /> جلوه ای کن که دمی روی نکویت نگرم<br /> گرچه لایق نبود دیده تارم چه کنم

مانده ام با غم هجران نگارم چه کنم<br /> عمر بگذشت و ندیدم رخ یارم چه کنم<br /> چشم آلوده کجا دیدن دلدار کجا<br /> چشم دیدار رخ یار ندارم چه کنم

همه جا گشتم و دستم به وصالت نرسید<br /> تو بنه پای به چشم من و یک بار بیا<br /> یوسف فاطمه عالم همه مشتاق تواند<br /> رخ بر افروز دمی بر سر بازار بیا

سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا<br /> تا نکشته است مرا طعنه اغیار بیا<br /> من همه عمر تو را جستم و نایافته ام<br /> تو عنایت کن و یک لحظه به دیدار بیا