آیا حزب مى تواند جهت جلب همکارى اعضاء و طرفداران در موضوعات سیاسى و اجتماعى و اقتصادى، و عده اى دهد که احتمال عمل کردن به آن کم است؟

آیا حضور افراد حزب در جمع افرادى که اشتهار به مخالفت با نظام اسلامى دارند، به جهت تعامل و گفتگو و تضارب آرا و نظرات، جایز مى باشد؟

آیا مى توان براى جلوه اقتدار و انسجام و با قابلیّت بهتر تشکّل (حزب) در نزد دشمنان، غلو کرد؟ اگر این اخبار را عامّه مردم (خودیها) هم بشنوند و از حزب تصوّر نادرست پیدا کنند چه صورتى دارد؟

اگر تبلیغ یا تعریف حزب از حزب در برابر مسؤولین نظام یا حزب براى تثبیت موقعیّت سیاسى، از حد واقعیّت به حدود تبلیغات برسد، چه حکمى دارد؟

در چه صورت اخراج عضوى از حزب توجیه شرعى پیدا مى کند؟ (متفاوت بودن اصول عقاید و جهان بینى و عدم اتّحاد با حزب در عملکرد، یا مخالفت با عملکرد حزب و ایجاد اختلاف در صفوف حزب با توجّه به شأن حزبى و مانند آن...

با توجّه به این که حزب در اجتماع شأن خاصّى دارد، اخراج اعضاء متخلّف از برنامه هاى حزبى بطور طبیعى موجب لطمه به موقعیّت اجتماعى آنان مى گردد، این کار تحت چه شرایطى واجب و در چه صورتى حرام است؟

برخى از بزرگان حزب به نوعى گنجینه تاریخى انقلاب محسوب مى شوند؛ ولى از بیان خاطرات و ارائه مستندات مربوط به تاریخ انقلاب طفره مى روند، آیا چنین اقدامى جایز است؟

داستانسرایى و طرح قصّه هاى تخیّلى از زندگى و سیره بزرگان حزب، با هدف تبیین ابعاد شخصیّت آنها و روى آوردن نسل جدید به سیره آنان، چه حکمى دارد؟

آیا شخصیّت شنونده یا موضوع طرح اسرار، مى تواند توجیه کننده این اقدام باشد؟

آیا اسرار یک حزب اسلامى را مى توان به غیر مسلمانان اطلاع داد؟