مطالعات درمانی به روشنی اثرات درمان فراشناختی را نشان میدهند. اکثر بیماران در جریان درمان، بهبودی نسبی یا کامل پیدا می کنند.

ولز و پاپاجورجیو به منظور بهبود و کوتاه کردن طول مدت درمان هراس اجتماعی، با بررسی مجدد مبنای فراشناختی درمان، نوع فراشناخت محورتر آن را مورد ارزیابی قرار دادند.

اثر آموزش توجه به وضوح قابل تکرار است و نشان میدهد که تغییر مختصر در توجه به کاهش علایم اضطراب و افسردگی همراه است.

در این مقاله اثرات تکنیک آموزش توجه را در دو بیمار مبتلا به اختلال وحشت زدگی و یک بیمار مبتلا به هراس اجتماعی، مورد بررسی قرار گرفت.

این مطالعه به بررسی نگرانی پرداخت که آیا وجود یا عدم وجود اختلال اضطراب فراگیر را می توان به تفاوت در نگرانی، تفاوت در فراشناخت‌ها درباره‌ی نگرانی، یا به هر دو نسبت داد.

در این مقاله به بررسی شواهدی پرداختیم که از نقش علی سندرم شناختی توجهی در اختلال روانشناختی حمایت می کنند.

راهبردهای کنترل فراشناختی فکر که به منظور حذف و بیرون راندن افکار از هشیاری انجام می شوند، احتمالا مؤثر نیستند، هر چند اغلب بیماران گزارش می کنند که از این راهبردها استفاده می کنند.

در این مقاله به بررسی شواهدی از نقش فراشناختها در اختلال‌های روان شناختی، آن طور که توسط رویکرد نظری درمان فراشناختی مطرح شده است، می پردازد.

بیمار به منظور فراهم ساختن زمان بیشتر برای نشخوار فکری یا برای افزایش آرامش خود، فعالیت‌هایش را کاهش میدهد، چون به غلط معتقد است که نشخوار فکری فرصت ارزشمندی برای بهبودی فراهم می سازد.

نشخوار فکری خصیصه‌ی محوری سندرم شناختی- رفتاری در افسردگی است. نشخوار فکری به شیوه‌های مختلف تعریف شده است، اما به طور کلی، به افکار تکراری غیرقابل کنترل درباره‌ی مشکلات شخصی اطلاق می شود.