آقا بیا که پیش قدمهات پا شوم<br /> در محضرت نشینم و مست از لقاء شوم<br /> یادم اگر کنی به دعای سحرگَهَت<br /> من نیز می شود که ز عصیان جدا شوم

دیدم به خواب آن آشنا دارد می آید<br /> دیدم که بر دردم دوا دارد می آید<br /> دیدم که با شال عزا و چشم گریان<br /> مولایمان صاحب عزا دارد می آید

شد فصل ندبه و دل خانه ی غم است<br /> صاحب عزا بیا، ماه محرّم است<br /> مأنوسی ای حبیب، با روضه ی غریب<br /> از بعد قرن ها، حال تو درهم است

آقا دوباره برق نگاهت پر از غم است<br /> تندیس نور، بر تنتان رخت ماتم است<br /> ای ماه مهر و عاطفه، ماه عزا شده<br /> اوضاع آسمان و زمین سخت در هم است<br />

باز جا مانده ام از یار به دادم برسید<br /> دل جدا مانده ز دلدار به دادم برسید<br /> ای کریمانِ خطا پوش مرا دریابید<br /> نشنیدم سخن یار به دادم برسید

بی فایده ست روضه و ماتم بدون تو<br /> بی فایده ست اشک دمادم بدون تو<br /> ای منتقم.... جان عمو جان تان بیا<br /> بی فایده ست ماه محرم بدون تو

هنوز آن زخم پیکانی که بر چشم عمویت خورد<br /> به چشم خون‌فشان ماست می‌دانم که می‌آیی<br /> تماشای خیالیِّ سر اصغر به نوک نی<br /> شرار آتش دل‌هاست می‌دانم که می‌آیی<br />

هنوز آیات قرآن از لب جدّت به نوک نی<br /> به گوش زینب کبراست، می‌دانم که می‌آیی<br /> به یاد آب‌ آب تشنگان، چشم محبانت<br /> ز اشک و خون دل دریاست، می‌دانم که می‌آیی<br />

به گوش شیعه از پشتِ در آتش‌زده گویی<br /> صدای نالۀ زهراست می‌دانم که می‌آیی<br /> به یاد کربلا، کرب و بلا شد عالم امکان<br /> زمان، هر روز عاشوراست، می‌دانم که می‌آیی<br />

نگاه رحمتت بر ماست؛ می‌دانم که می‌آیی<br /> ز اشک دوستان پیداست؛ می‌دانم که می‌آیی<br /> گذشته چارده قرن و هنوز ای یوسف زهرا<br /> تو تنها و علی تنهاست می‌دانم که می‌آیی