در دل شهر مدینه از مزاری گم شده<br /> مادرت زهرا دهد پیغام، یا مهدی بیا<br /> تا به کی از ظلم و جور دوستان و دشمنان؟<br /> مجتبی را خون دل در کام، یا مهدی بیا<br />

التیام زخم قرآن، در دم شمشیر توست<br /> از تو یابد درد دین آرام، یا مهدی بیا<br /> تا که بر دور سرت لبیک گو آرد طواف<br /> کعبه بسته همچنان احرام، یا مهدی بیا<br />

ای امید ملت اسلام، یا مهدی بیا<br /> خون شد از هجرت دل ایام، یا مهدی بیا<br /> ای شب تاریک هجران را تو صبح آرزو<br /> روز در این آرزو شد شام، یا مهدی بیا<br />

زمین دامنم از ابر دیده مرطوب است<br /> بیا که حاصل این کشتزار مرغوب است<br /> مرا خلاص کن از سال های غیبت خود<br /> مگر تحمل من مثل صبر ایوب است<br />

شهری ز قمِ تو، جمکرانی تر نیست<br /> وز شهرت شهر تو، جهانی تر نیست<br /> آبی ست اگر چه رنگ دریا اما<br /> از خاک ره تو آسمانی تر نیست

حجرالاسود و حجر و حرم و مروه و مسعا<br /> همه چشمند نگارا که تو از راه بیایی<br /> حاجی آنست که محرم شود و دور تو گردد<br /> زائر آن ست که یکدم تو به او رخ بنمایی<br /> خواستم تا که دعایی بکنم بهر...

کعبه زیباست به شرطی که تو در کعبه درآیی<br /> به حرم تکیه نهی روی به عالم بنمایی<br /> دیده بر گل ننهم تا گل روی تو ببینم<br /> دل به عالم ندهم تا تو ز من دل بربایی<br />

می ترسم از روزی که بر قبرم بخوانند<br /> برخیز از جا و ببین آقا رسیده<br /> نامه بر خوبی نشد گنجشک اشکم<br /> پیغام هایم دست تو آیا رسیده؟<br />

تو نیستی دردم به اینجاها رسیده<br /> کارم به شاید باید و امّا رسیده<br /> اشک یتیمم سوخته دامانش... انگار<br /> تنگ غروب روز عاشورا رسیده<br />

کبوترانه دلم را کجا روانه کنم؟<br /> کجاست گنبد آن چشم‌های مینایی؟<br /> تمام هفته دلم را به جمعه خوش کردم<br /> غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی