با تابش پنهانیت در وسعت آیینه ها<br /> آن سوی باور تا خدا رنگین کمان روییده است<br /> پژواک نام گرم تو پاییز را تبخیر کرد<br /> بر روی لب ها نام سبزت جاودان روییده است

آقا بیا! در دست ها باز آسمان روییده است<br /> گلواژه سبز دعا تا کهکشان روئیده است<br /> عطر خیال آبیت در ذهن ها جاری شده<br /> تصویر شوق دیدنت در چشم مان روییده است<br />

بیا که فتنه به آفاق می‌کند بیداد<br /> ببین که باد مخالف به پرچم دین است<br /> همیشه منتظرت روی جاده می‌مانم<br /> نگاه باور دل امتداد پرچین است

بیا بیا که حضورت به گلشن دل‌ها<br /> برای زخم گل داغدیده تسکین است<br /> گل ظهور تو کی برگ و بار خواهد داد؟<br /> در انتظار فرج خوشه‌های پروین است

دلم ز دوری‌ات ای گل به سینه‌ام پژمرد<br /> نوای بلبل طبعم ز غصه غمگین است<br /> بیا بیا که ز یمن تو باغ می‌خندد<br /> در انتظار رُخت، بی‌قرار نسرین است<br />

غم فراق تو دل را اگرچه سنگین است<br /> فدای آن غم تلخت, چقدر شیرین است!<br /> اگر چه نیست جفا، کار تو, نمی‌دانم<br /> چرا مرام تو در ذره پروری این است؟<br />

معبد دلم بی تو، ساکت است و ظلمانی<br /> ای الهة خورشید! در شبی زمستانی<br /> از پی‌ات روان کردم، در غروب تنهایی<br /> ناله‌های پی در پی، گریه‌های پنهانی

سلام بر نگاه تو بلند آسمانی‌ام<br /> که از حضیض خاک‌ها به اوج می‌کشانی‌ام<br /> من ازتبار لحظه‌های تند سیر زندگی<br /> تو از تبار دیگری بهار جاودانی‌ام<br />

اگر فراق تو از دیده روشنی برده است<br /> شرار عشق تو در دل زبانه می‌گیرد<br /> شده است ساغر جان پر ز خون دل شاید<br /> کمان عشق تو دل را نشانه می‌‌گیرد

دلم به یاد تو امشب بهانه می‌گیرد<br /> نشان وصل تو را عاشقانه می‌گیرد<br /> ز خوان عشق تو ای یوسف اهورایی<br /> کبوتر دل من آب و دانه می‌گیرد<br />