ساعت رسیده رأس قرارِ دوازده<br /> دردی نشسته گوشه کنار دوازده<br /> خورشید رفته عشق بیارد برایمان<br /> در پشت ابر مانده تبار دوازده<br />

خورشید اگر نشسته در ابتدای راهت<br /> مشتاق بی رقیب است در حسرت نگاهت<br /> گویند که می آیی آدینه روزی اما<br /> آدینه هم غریب است در حسرت نگاهت

پیوسته بیقراری در عین بردباری<br /> اینجا کمی عجیب است در حسرت نگاهت<br /> یاران تو نجیبند مثل غروب خورشید<br /> خورشید هم نجیب است در حسرت نگاهت<br />

دل عاشقی غریب است در حسرت نگاهت<br /> بیمار بی طبیب است در حسرت نگاهت<br /> هر لحظه می شمارد آدینه را دل من<br /> پیوسته ناشکیب است در حسرت نگاهت<br />

پیش‌ روی‌ چشمانم‌ یک‌ درخت‌ و یک‌ جاده‌<br /> انتظار، چون‌ طوفان‌، تکیه‌ بر دلم‌ داده‌<br />  بی‌ حضورت‌ ای‌ خورشید! سر به‌ صخره‌ می‌کوبند<br /> ابرهای‌ باران‌زاد، موجهای‌ آزاده‌<br />

چه سالها که گذشت و بهار منتظر است<br /> بهارِ زخمیِ پشت حصار منتظر است<br />  چه سروها که به دست ِ تبر شهید شدند<br /> شقایقِ دلِ ما ، داغدار منتظر است<br />

تا که یه لحظه ی کوتاه بببینیم تو را<br /> متوسل به علمدار شدن، می ارزد<br /> هر کسی که شده مجذوب جمالت مرده<br /> محوخ ال لب دلدار شدن، می ارزد

ای طبیبی که علاج غم هجران هستی<br /> ازغم هجرتو، بیمار شدن، می ارزد<br /> کاروان راه بینداز که ما شاد شویم<br /> بخدا قافله سالارشدن، می ارزد<br />

صبح و شب راهی بازارشدن می ارزد<br /> یوسف فاطمه را یارشدن، می ارزد<br /> باکلافی که شده بافته ازخون جگر<br /> پیش تجارخریدارشدن، می ارزد

این جمعه هم نشد که قیامت به پا کنی<br /> از دل دوباره نعره ای از مرتضی کنی<br /> از نبش قبر آن سه حرامی برایمان<br /> اینجا زمین معرکه ی کربلا کنی<br />