هو السید رضا خان الکرمانی ، البمی ، المشتهر فی شعره بتمکین ، وکان من أحفاد شاه نعمة الله ولی الکرمانی .صوفی ، عارف ، أدیب ، شاعر .رحل الى الهند وسکنها ، وأصبح موضع احترام وتقدیر حکامها وأعیانها کمحمد شاه الهندی .
کان على قید الحیاة سنة 1085 هـ .
له (دیوان شعر) ، ومن شعره :
خواست در پرده کند شمع رخش جلوه گرى***ساخت فانوس خیالى زوجود بشرى
وله أیضاً :
خاک پاى او شدن گر دسترس باشد مرا***کى بغیر از نقش پا گشتن هوس باشد مرا
المراجع :
الذریعة ج9 قسم1 ص176 . ستارگان کرمان (فارسی) ص137 وص138 . ریحانة الأدب (فارسی) ج1 ص349 وص350 . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص130 وص131 . لغت نامه دهخدا (فارسی) ج15 ص954 . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص118 . تذکرة ریاض العارفین (فارسی) ص49 .