هو نظام الدین سلطان علی المشهدی ، الملقب بسلطان الحفاظین .من مشاهیر شعراء وخطاطی ایران فی القرن التاسع والعاشر الهجری .ولد فی مشهد الامام الرضا (علیه السلام) بخراسان سنة 841 هـ ، وبها نشأ وتعلم . فی سنة 865 هـ دعاه الأمیر أبو سعید التیموری الى هراة ، فلبى طلبه وتوجه الیه ولازمه وحظی لدیه ، وبعد وفاته تقرب من بلاط السلطان حسین میرزا بایقرا وتولى الکتابة له ، وبقی على منصبه حوالی أربعین عاماً ملازماً له وللأمیر علی شیر النوائی والشاعر عبد الرحمن الجامی ، وبعد وفاة السلطان حسین میرزا رجع إلى مشهد ، ولم یزل بها حتى توفی سنة 926 هـ ، وقیل سنة 919 هـ ، وقیل 909 هـ ، وقیل سنة 915 هـ ، وقیل سنة 926 هـ ، ودفن بها ، له (دیوان شعر) ، ومثنویة (صراط السطور) أو (صراط الخط) .
من شعره :
گل در بها زان گلگون نمویه ایست***چون أشک من که أز دل پرخون نمونه ایست
وله أیضاً :
از جوانى بخط بدى میلم***عشق خط را ندا زمژه میلم
المراجع :
الذریعة ج 9 قسم 2 ص458 و459 ، حبیب السیر (فارسی) 4/351 و352 ، مجالس المؤمنین (فارسی) 2/489 و490 ، مطلع الشمس (فارسی) 2/721 ، فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسی) ص281 و282 ، لغت نامه دهخدا (فارسی) 29/594 ، ریحانة الادب (فارسی) ج3 ص55 وص56 ، فرهنگ معین (فارسی) ج5 ص786 وص787 ، فرهنگ سخنوران (فارسی) ص273 .
