شعرى

هو طاهر الاصفهانی  ، الملقب بدیباجه نگار  ، والمشتهر فی شعره بشعرى  .من مشایخ عرفاء اصفهان  ، وکان أدیباً  ، شاعرا  .ولد باصفهان سنة 1224 هـ  ، ولما شب رحل بصحبة أخیه الشیخ صالح الى طهران  ، ونزلا بمدرسة دار الشفاء  .

توفی سنة 1270 هـ  .

له تذکرة (گنج شایگان)  ، وله (دیوان شعر)  .

من شعره  :

خوش نکو رفت مه روزه وعید آمد باز***خوشتر از عید بعیدى است در میکده باز

یک مهم خوردن مى کرد قضا روزه ومى***خواهدم تا بچهل روز قضا کرد نماز

بانگ تکبیر مرا رهبر مقصود نگشت***مطرب از خانه خمار بر آورد آواز

بر در میکده ام روى نیاز است امروز***رفت روزى که بمحراب بدم روى نیاز

شاهد آگاه نشاط است بکوپاى برقص***مطربا موسم عیش است ببر دست بساز

واعظ بسته زبان داشت زبان باز وکنون***شد زبان بسته وآن بسته زبان آمد باز

کوته از آمدن عید شد ارنى مى داشت***وعظ را زاهد چون غسجه سر رشته دراز

یک مناجاتیم امروز چو دمساز نشد***گو خرابات که تا با همه گردم دمساز

المراجع  :

الذریعة ج9 قسم2 ص527  . ریحانة الأدب (فارسی) ج3 ص225  . فرهنگ سخنوران (فارسی) ص299  . مجمع الفصحا (فارسی) ج2 قسم2 ص532 وص533  .