با سلام . خواهر عزیزم رفتارهایی همچون (دست بردن در دهان ، ناخن جویدن ، مکیدن شست و دست در دماغ بردن) رفتارهای عادتی نامیده می شوند که بیشتر در سنین کودکی و اوایل بلوغ اتفاق می افتند و جزء شایع ترین اختلالات رفتاری کودکان و معمولا زودگذر هستند. بدیهی است که این رفتار نامطلوب که به صورت یک عادت ناخودآگاه در بین بچه ها، به خصوص در دختران مشاهده می شود می تواند آثار زیانباری به همراه داشته باشد. و حتی سیمای اجتماعی کودکان مبتلا را ناخوشایند نماید . بسیاری از کودکان فقط مواقعی که دچار فشار روانی شده ، عصبانی و بی حوصله می شوند و یا به هنگام تماشای صحنه های مهیج در تلویزیون این کار را انجام می دهند. در واقع این عمل در کودکان اغلب واکنشی است برای کاهش اضطراب و فشار درونی . عواملی همچون ناکامی های مکرر ، عدم تامین نیاز های اساسی کودکان ، به خصوص فقر عاطفی، عدم برخورداری از امنیت و آرامش روانی (عدم اطمینان از اینکه پدر و مادر قلباً و واقعاً او را دوست دارند ) می تواند زمینه ی نگرانی و عصبانیت بیش از حد کودکان را فراهم نماید که یکی از عوارض آن را می توان در رفتاری همچون رفتار کودک شما مشاهده کرد. بعضی از مواقع نیز کودکان این عمل را به صورت تقلید از دیگران یاد می گیرند و با ادامه ی آن ، به این کار عادت می کنند. اما چه باید کرد؟ به خاطر داشته باشید که مالیدن ماده ی تلخ یا تند روی انگشت کودک و یا پیچیدن تکه ای پارچه دور انگشتان کودک نمی تواند روش مطلوب و مؤثری باشد چرا که این روش ها مشکل اصلی کودک شما را که همانا احساس عدم امنیت روانی است حل نمی کند. اولین گام این است که به این رفتار او حساسیت و واکنش زیاد نشان ندهید و برای دیگران مخصوصا در مقابل کودکتان بازگو نکنید و کودک را نترسانید و یا به خاطر این رفتارش از شیوه های تنبیهی به خصوص تنبیه بدنی استفاده نکنید . با مشاهده رفتار دخترتان متوجه شوید که در چه شرایط و موقعیت هایی بیشتر به این عادت می پردازد و سعی کنید موقعیت ها و شرایطی را که برای کودک اضطراب به همراه دارد ، کاهش دهید و اوقات تنهایی او را با برنامه های متنوع و با مشارکت خودتان پرکنید. و بدانید که اساسی ترین شیوه ترک این عادت، تنش زدایی، آرامش بخشی و رفتار محبت آمیز با کودک است . ارتباط مثبت و سالم ، همراه با عطوفت و مهربانی و نشاط والدین با یکدیگر نقش مهمی در آرامش و راحتی کودک دارد به او اطمینان دهید که با همه ی وجود دوستش دارید و وقت بیشتری را با او بگذرانید. سعی کنید نیازهای دخترتان را تا حد امکان با نظر و از طریق خود او برآورده کنید. و همچنین سعی کنید خودتان مضطرب و نگران نباشید، زیرا نگرانی و اضطراب والدین به سادگی به فرزندان انتقال می یابد. از فراوانی و مدت زمانی که فرزندتان این عمل را انجام می دهید صحبتی نکرده اید. اگر فراوانی این عمل قابل توجه است و راهکارهای ذکر شده موثر واقع نشد با نظارت یک روانشناس بالینی و اجرای برنامه های مشخص این عادت کاملا قابل تغییر است و جای نگرانی نیست و به یاد داشته باشید که این عادت همانطور که یک روزه به وجود نیامده یک روزه هم برطرف نمی شود پس صبر و حوصله ی شما مسئله ی مهمی است.