با سلام و احترام پرسشگر گرامی: نکته مهم آرامش و مهربانی شما به فرزندتان است، لذا پيش از انجام هركاري درباره دانش‌آموز به فكر روشي براي كنترل فشارهاي خود باشيم. نبايد افكار غلط و انحرافي درباره فرزند خود داشته باشيم. به طور مثال: «فرزندم اين كار را مي‌كند تا حرص مرا دربياورد يا او موجب تمام مشكلات است.» چنين افكاري زمينه به‌وجود آمدن احساس بسيار بد را نسبت به آن فرزند مهيا مي‌كند و به طور يقين بر مهربانی ما در رفتار با او اثر منفي مي‌گذارد. از ارايه دستورات مبهم، كلي و تكراري اجتناب كنيد. براي مثال، به جاي اينكه بگوييم: «منظم باش»، شفاف و مشخص بگوييم كه از او چه مي‌خواهيم. به جاي سخنراني و بحث و جدل، بايد كوتاه و مؤثر بالحني مهربان و محكم ولي در كمال آرامش به او گوشزد كنيم كه رفتارش در ما چه تأثيري گذاشته و اگر از اين رفتار خود دست برندارد، چه عاقبتي در انتظار اوست. بهتر است به ياد داشته باشيم که عاقبتي را براي او مشخص كنيم كه شدني و كوتاه‌مدت باشد. براي مثال بگوييم: «براي دو ساعت از دیدن تلوزیون محروم خواهد شد.» نبايد انجام دادن خواسته‌هايمان را وظيفه او بدانيم بلكه پس از انجام دادن دستوراتمان بايد او را با كلام و هداياي مورد علاقه تشويق کنيم. مي‌توانيد با مشاركت فرزند فهرستي از مهم‌ترين قوانين در منزل را به ‌ترتيب اهميت و همراه با روش انجام دقيق آن تهيه كرده و پس از مشخص كردن نوع محروميت براي انجام ندادن‌شان، آن را با قاطعيت اجرا كنيد. بايد عوامل مشكل‌ساز را شناسايي و براي رفع آنها اقدام کنيم. به نيازهاي جسمي، عاطفي، رواني، اجتماعي، اقتصادي و… دانش‌آموز بايد بيشتر توجه كنيم. بايد سعي كنيم فرصتي را ايجاد كنيم تا فرزند بتوانند نسبت به رفتارهاي نامناسب خود فكر كنند. بايد از تنبيه ‌بدني به طور جدي خودداري کرده و درصورت نياز از محروم‌سازي‌هاي كوتاه‌مدت استفاده كنيم. خوب است که براي شنيدن مسايل و مشكلات فرزندمان وقت بگذاريم. بهتر است از سرزنش و تحقير كردن و مقايسه‌ فرزندمان به طور جدي خودداري كنيم. بايد ضمن تقويت ابعاد معنوي در فرزندمان، روش‌هاي آرامش‌دهي ديني را به آنها آموزش دهيم. بهتر است روش‌هاي دیگر «آرامش‌دهي» را به آنها آموزش دهيم، ازجمله (تنفس عميق، حرف زدن‌هاي مثبت باخود و…) يكي از دلايل عصبانيت و ناراحتي فرزندمان اين است كه نمي‌توانند احساسات خود را به درستي بيان كنند. مي‌توانيم با كمك عكس و فيلم و نقاشي انواع احساسات مانند خشم، ترس، شادي، غم و… را به آنها آموزش دهيم. البته درباره دانش‌آموزان بيش فعال طبق تشخیص متخصص علاوه بر موارد فوق، رعايت موارد زير تأكيد مي‌شود: 1- دارو درماني مستمر زيرنظر روان‌پزشك كه ممكن است تا چند سال طول بكشد چرا كه با تشخيص و مراقبت درست، بيشتر آنان تا پايان دوره نوجواني درمان مي‌شوند. 2- تأمين خواب مناسب شبانه به هر طريق ممكن، حتي با اعلام خاموشي براي تمامي اعضاي خانواده. 3- پرهيز از خوردن قند و شكر، نوشابه گازدار، كاكائو، چيپس و پفك. 4- آموزش خود والدين در زمينه‌ شيوه برخورد با آنها و شيوه‌ كمك كردن به فرزند بيش‌فعال‌شان در انجام كارهاي روزانه با آروز سربلندی و موفقیت حضرت عالی