با سلام و احترام پرسشگر گرامی: ذات مقدس خداوند هرگز به پستی و پلیدی متصف نمی‌شود. نجاسات نیز به عنوان آفرینش الهی به خودی خود پست و پلید نیستند، مثلا «منى» هرچند نجس‏ است؛ اما بی ارزش نیست و تداوم نسل موجودات را بر عهده دارد؛ خدای تعالى از طریق این ماده، پاكان و پيغمبران برگزيده و بنده‏‌هاى صالح را آفریده؛ یا «خونی» که در بیرون بدن نجس است، خدا آن را مايه و پايه تن مؤمن ساخته و شرط زنده بودن او قرار داده و نیز «ادرار» و «عذره» كه نجس اند، نتیجه پالایش مواد مصرفی انسانند و اگر خداوند نتیجه پالایش مواد مصرفی انسان به صورت ادرار و مدفوع دفع نمی‌کرد ظرف چند روز بدن انسان فاسد شده و می مرد. «سگ» و «خوک» نیز به خودی خود بد نیستند و آفرینش آنها نیز دارای حکمت است. لذا نه تنها ذات مقدس خداوند هرگز به پستی و پلیدی متصف نمی‌شود، بلکه نجاسات نیز به عنوان آفرینش الهی به خودی خود، پست و پلید نیستند؛ در روایتی زیبا آمده: «خداوند به حضرت موسی (علیه السلام) وحی نمود که ای موسی! موجودی را بیاور که از تو پایین تر باشد، حضرت لاشه سگ مرده ای را دید و خواست آن را ببرد که پشیمان شد و آن را رها کرد، در این حال خداوند به او وحی نمود که اگر یک قدم دیگر آن را می آوردی تو را از مقامت خلع می کردم.» حال که پیامبر خدا حق نداشت لاشه متعفن سگ مرده ای را پست و پلید انگارد، ما حق نداریم هیچ یک از مخلوقات الهی را پست و پلید قلمداد کنیم. در روایتی دیگر آمده: منصور (خلیفه ستمگر عباسی) که از مگسی به ظاهر پست کلافه شده بود به امام (علیه‌السلام) اعتراض کرد: «یا أبا عبد الله خدای متعال براى چه مگس را آفرید؟ امام فرمود: تا به سبب آن جباران را ذلیل گرداند. البته، پاسخ امام به مقتضای حال و کنایه به تکبر منصور بوده و تمام حکمت خلقت مگس نیست. لذا قرآن کریم تاکید دارد: «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبينَ * ما خَلَقْناهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ [دخان/ 38 و 39] ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى‏ هدف) نيافريديم! * ما آنها را جز بحق نيافريديم ولى بيشتر آنان نمى ‏دانند» چناکه بشر تا به امروز به بسیاری از حکمت های خلقت پی نبرده است. جهت تبیین مطلب به این مثال توجه فرمائید: مثلا سگ اگر چه نجس است، و انسان باید در مواجه با سگ طبق عقل و شریعت؛ آموزه های بهداشتی خاصی را مراعات کند، اما خلقت سگ پست نبوده و حکیمانه است، که فواید و کارایی های بسیاری دارد؛ مانند سگ های شکاری، سگ های نگهبان، سگ هایی که امروزه در کار تجسس و نجات انسانها به خدمت گرفته می شوند و... طبیعی است که حکمت خلقت به آن بخش از منافعش باز می گردد. اگر این گونه نباشد که هیچ موجودی را نمی توان یافت که خیر محض باشد، حتی اگر اشرف مخلوقات یعنی انسان باشد. باید دقت کرد فواید حیوانات و حشرات، جمادات و... لزوماً استفاده از گوشت آنها برای خوردن نیست. یک موجود می تواند نجس باشد، خوردن گوشتش نیز حرام باشد، اما فواید دیگری داشته باشد و فلسفۀ خلقتش در آن نوع استفاده باشد؛ مانند سگ و خوک حتی مدفوع و منی، ... . در گذشته های نه چندان دور، شاید انسان نمی توانست تصور کند که روزی بتواند از زهر کشنده «مار»، سرم خوراکی تهیه کند و جان هزاران بیمار را از مرگ نجات دهد. این گونه است فلسفه و حکمت خلق و آفرینش موجودات در خشکی و در قعر دریاها و اقیانوس ها. در نتیجه خداوند از خلقت و آفرینش موجودات، حتی نجاسات، هدفی حکیمانه دارد و هر آنچه از حیوانات و موجودات که در دنیا وجود دارند، به یقین فوایدی دارند، هرچند بشر هنوز نتوانسته به فلسفه وجودی آنها پی ببرد و این از ضعف انسان است، نه از پستی یا پلید بودن آفرینش الهی.