با عرض سلام و احترام خدمت شما برادر گرامی ؛

برادر عزیز ؛حقیقت این است که تا انسان خودش از خطرات یک کار افراطی آگاه نباشد و آن کار را به صلاح خود بداند نمی توان او را از آن منصرف نمود. تصمیم بر ترک اینگونه روابط افراطی بگیرد. اساس و پایه دوستی ها در سن نوجوانی و جوانی که با جذبه و شور زیادی همراه است، غالبا بر مبنای عواطف و احساسات شکل می گیرد و نه بر اساس منطق و عقل. مقدمه این دوستی ممکن است جاذبیت یک فرد از نظر ظاهری یا شخصیتی یا پاره ای از صفات اخلاقی باشد که او را برای فرد دیگر دوست داشتنی می سازد که توانسته در روح و روان او تأثیر عمیقی بگذارد و خلأ عاطفی اش را به وسیله آن پر کند. ماهیت این دوستی گرچه در ابتدا دوستانه، پاک و بی شائبه است، ولی امکان آلوده شدن آن به مسایل دیگر وجود دارد. زمانی که این علاقه به اوج خود می رسد، آنها را دچار سرگردانی می کند که اکنون چه باید بکنند. این سرگردانی ممکن است با بعضی آثار مخرب دیگری همراه شود.علاقه و وابستگى به دوستان تا وقتى که موجب اخلال در برنامه زندگى و کارى انسان، مزاحمت با حقوق والدین، مشغولیت ذهن و ضعف اراده و عدم اعتماد به نفس و ضعف ایمان نگردد اشکالى ندارد، بلکه اگر در راستاى اصلاح و قوّت بخشیدن به این امور باشد بسیار خوب و مفید خواهد بود، البته بهترین سیاست در این مسائل، میانه‏‌روى است و زیاده‌‏روى و افراط در آن موجب به وجود آمدن مشکلات ذکر شده خواهد گشت، در نتیجه اگر بخواهید در این مسأله در حد اعتدال رفتار نمایید درباره مشکلات آن فکر کنید و سعى کنید خود را قانع کنید که افراط در این زمینه به ضرر روح و سلامت روان شما و آن پسر  است. علاوه بر این که افراط در این گونه دوستى‌‏ها گاهى اثر عکس مى‌‏گذارد و روابط دوست با انسان به جاى گرمى به سردى مى‏‌گراید. زیرا افراط شما موجب به وجود آمدن توقع زیادتان مى‌‏گردد و ممکن است او نتواند در حدّ توقّعتان شما را راضى نماید.از نظر شرعی دوستی با جنس موافق و محبت ورزیدن به یکدیگر اشکالی ندارد اما اگر تبدیل به لذات شهوی و جنسی شود در هر مرتبه ای که باشد اعم از نگاه کردن، بوسیدن و تماس بدنی، همه حرام است و باید به جوانان تذکر داده شود تا حدود شرعی را در اینگونه ارتباطات دوستانه مراعات کنند و برای پیشگیری باید قبل از این که اینگونه وابستگی ها به انحراف جنسی و رفتاری تبدیل شود از شدت گرفتن آن جلوگیری کرد.همچنین تذکر این نکته ضروری است که افراط در اینگونه وابستگی ها به زندگی آینده آنها به صورت جدی آسیب می رساند زیرا با هزینه کردن عواطف بیش از حد معمول با دوستان، باعث می شود در آینده نتوانند روابط عاطفی وجنسی مطلوبی با همسر خود داشته باشند زیرا هر انسانی دارای یک منبع محدودی از انرژی روانی است و همین طور که توانایی جسمانی او محدود است انرژی های روانی او نیز محدود است بنابراین باید این انرژی ها را به موقع، به تدریج و با احتیاط هزینه کرد.یکی دیگر از آسیب های خطرناک وابستگی های افراطی، ضعیف شدن اراده و محدود شدن قدرت انتخاب است زیرا افراد وابسته در تصمیم گیری های خود نیز به دیگران وابسته می شوند و نمی توانند به موقع و به نحو صحیح تصمیم بگیرند.بنابراین به شما پیشنهاد میشود که به آرامی و با کم کردن روابط خود و با بهانه های مختلف مانند مشغولیت درسی و کاری که برای  خود ایجاد میکنید آرام آرام او و خودتان را به یک ازتباط سطحی عادت دهید تا به مرور و با دلایل منطقی و عدم بیکاری شما این ارتباط کمرنگ شود ، نگران نباشید این دوستی به مرور با عدم وقت گذاری زیاد توسط شما بسیار کم خواهد شد و با توجه به سن شما باید مشغولیت زیادی داشته باشید و برای آینده شغلی خود برنامه ریزی کنید تا بتوانید ازدواج موفقی داشته باشید ، مطمئن باشید آن پسر نیز به مرور خود را با شرایط وفق خواهد داد و بعد از یکسال  کامل این ارتباط را فراموش خواهد کرد .شما باید برای روزانه خود برنامه ریزی داشته باشید و از فعالیتهای اجتماعی و عضویت در کانون ها و خیریه ها شروع کنید و به فعالیت های ورزشی و رشته ورزشی که مورد علاقه شماست، گرایش پیدا کنید تا اعتماد به نفس اجتماعی بهتری پیدا کنید و در زندگی درجا نزنید . به مرور، ارتباط خود را با زندگی روتین و متناسب با سن خود اقدام کنید ، سعی کنید زمان خود را بیهوده هدر ندهید مخصوصا به روابطی که  هیچ سودی در پیشرفت و توفیقات شما ندارند .و با مسئولیت پذیری در مورد زمان و آینده خودتان و ایشان این رابطه را به مرور به نحوی که به شما گفته شد کمرنگ کنید و حتی تماس ها و پیام ها را یک در میان کم کنید و به مرور متوقف کنید  تا کامل این ارتباط قطع شود . برای شبانه روز خود برنامه دقیق و مشخصی داشته باشید. از بیکاری اجتناب کنید و اوقات خود را بیهوده نگذرانید.در این برنامه ریزی زمانی را برای همراهی با ایشان در نظر داشته باشید و سعی نمایید در غیر این زمان از ارتباط با ایشان خودداری نمایید. اساسی ترین و در عین حال آسان ترین کار این است که سعی کنید ارتباط خود را با آن فرد محدودتر کنید.سعی نمایید فاصله دیدارهایتان را به تدریج افزایش دهید یعنی زمان را در طول روز، هفته و ماه به حداقل برسانید.مثلا در ابتدای هفته اول 2 ساعت و در انتهای هفته اول به 30/1 ساعت برسانید و همین طور ابتدای هفته دوم تا انتهای هفته دوم این زمان را کمتر نمایید.. اما برای این که خلأ عاطفی به جود آمده از آن را پر کنید لازم است به فعالیت های هنری، فکری و عملی روی بیاورید و خود را به آنها مشغول کنید تا به تدریج این فعالیت ها جایگزین آن روابط قبلی شود. امام علی(ع) در این باره می فرماید: «نفس خود را اگر مشغول نکنی، او تو را مشغول می کند» (غررالحکم). شما باید از همین الان این کار را هر چند برایتان سخت باشد انجام دهید.فعالیت های ورزشی به شرطی که متناسب با سن و جنس شما باشد، علاوه بر این که موجب پرورش جسم و صحت آن می شود، روحتان را نیز پاکیزه می کند. شما با ورزش کردن و خصوصا اگر سعی کنید به صورت شرکت در مسابقات و تیم های ورزشی باشد، دل و اندیشه و بدن خود را به آن مشغول می کنید و انرژی های متراکم خود را به شکلی سالم برون ریزی و تخلیه می نمایید. بدین ترتیب چیزهایی که اکنون شما را به این دوستی افراطی جذب کرده، کشش و جذابیت خود را از دست خواهد داد.اگر سعی کنید همراه ورزش و تحصیل و پرداختن به فعالیت های هنری و علمی، به عبادت و ایجاد رابطه قلبی با خدای مهربان و بزرگ، یعنی کسی که همه زیبایی ها از اوست، اهمیت بیشتری دهید، بسیاری از دغدغه های فکری آزاردهنده شما برطرف خواهد شد. در حدیثی آمده: «شخصی از امام صادق(ع) پرسید: علت گرفتار شدن برخی دل ها به عشق چیست؟ فرمود: دل هایی که از یاد و محبت خدا خالی است گرفتار این گونه عشق ها و دوستی های بی ارزش می شود». بنابراین هر چه انسان خود را به خدا و معنویت نزدیک تر کند، از این دلبستگی های دردآور دورتر می شود. پیشنهاد ما در این باره این است که سعی کنید برنامه ای منظم برای عبادت و خلوت کردن با خدا داشته باشید. برنامه هایی مثل قرائت منظم قرآن در شب ها و صبح ها، نماز اول وقت و با حضور قلب، دعا برای امام زمان(ع) و ایجاد رابطه قلبی با آن حضرت (مانند این که هر روز صبح دعای عهد را که در پایان مفاتیح الجنان آمده بخوانید) . توسل به اهل بیت(ع) خصوصا امام زمان(ع) و به یاد آنها بودن تأثیرات مثبتی در همه ما می گذارد. با انجام دادن این راه کارها به تدریج می توانید از دست این مشکل رهایی یابید و خود را از بند آن آزاد کنید. دوستان مختلف و متعددی را برای خود شناسایی کنید و با آنها طرح دوستی بریزید و با فرد مورد نظر یا فرد دیگری به عنوان تنها دوست خود ارتباط نداشته باشید. به عواقب سوء و پیامدهای ناگوار این گونه ارتباط ها که گاه خارج از محدوده شرع می‌باشند بیاندیشید. این نکته مهم را فراموش نکنید که در روزها و موقعیت های نخستین عمل کردن به این راهکارها و دل بریدن از این حالت سخت و چه بسا ناممکن جلوه کند اما باید توجه داشته باشید که به گفته ی امام علی(ع) با ارزش ترین کارها دشوارترین آنهاست پس این حالت نشان از ارزشمندی و اهمیت تصمیم شما دارد و باید در مسیر عمل کردن به این تصمیم بجا و ارزشمند گامهای بهتر و بلندتر بردارید. خوب است خاطر نشان سازیم که دشواری این عمل تا چند هفته است و بعد در مسیر راهوار و هموار خوبیها قرار می گیرید. جهت مطالعه و مراجعه در این زمینه کتابهای ذیل را معرفی می نماییم:

1- دوستی و دوستان , نوشته آقای سید هادی مدرس , ترجمه حمیدرضا شیخی و حمیدرضا آژیر, از انتشارات آستان قدس رضوی , 1376

 2- آئین دوستی در اسلام , نوشته آقای بابازاده