با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: حتما دقت فرمائید دشمنان اسلام و تشیع برای جدا کردن مردم از آیین نجات بخش ائمه به هر کاری دست زده و حتی روایات شیعه را نیز دست‌کاری و تحریف می‌کنند. از جمله ترجمه‌ای وقیحانه و تحریف حدیثی است که در کتاب «سفینة البحار» موجود است؛ امام حسین(علیه‌السلام) را به نژاد پرستی متهم می‌کنند. در حالی‌که متن روایت و چیزی که در سفینه البحار وجود دارد چنین است:
«عن ضریس بن عبد الملک قال: سمعت أبا عبد اللّه علیه السّلام یقول: نحن قریش و شیعتنا العرب و عدوّنا العجم». بیان: أی العرب الممدوح من کان من شیعتنا و إن کان عجما، و العجم المذموم من کان عدوّنا و إن کان عربا». سوء رأی الثانی فی الأعاجم: لمّا ورد سبی الفرس الى المدینة أراد الثانی أن یبیع النساء و أن یجعل الرجال عبید العرب و عزم على أن یحمل العلیل و الضعیف و الشیخ الکبیر فی الطواف و حول البیت على ظهورهم، فقال أمیر المؤمنین علیه السّلام: انّ النبیّ صلّى اللّه علیه و اله و سلّم قال: أکرموا کریم قوم و إن خالفوکم و هؤلاء الفرس حکماء کرماء فقد ألقوا الینا السلام و رغبوا فی الإسلام و قد أعتقت منهم لوجه اللّه حقّی و حقّ بنی هاشم ... الخ [سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ص 164]
مرحوم شیخ عباس قمی در این بخش از کتاب سفینة البحار احادیث مربوط به عجم‌ها را از کتاب بحار الانوار علامه مجلسی(رحمه‌الله‌علیه) جمع آوری کرده، در ابتدای بخش نیز با استناد امام صادق(علیه‌السلام) به آیه 199، سورة الشعراء این فضیلت را برای عجم‌ها بر می‌شمارد: «با اینکه قرآن بر عرب‌ها نازل شده، اما عجم‌ها به آن ایمان آورده و این فضیلت آنان است.» سپس شیخ عباس از امام صادق(علیه السلام) نقل می‌کند: «شیعیان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم.» و تحت عنوان «بیان» تبیین می‌کند، اینکه امام صادق(علیه السلام) فرموده‌اند: «وشیعتنا العرب» جنبه مدح مد نظر بوده، هرچند شیعه، عجم باشد. واین‌که فرموده‌اند: «وعدونا العجم» منظور جنبه مذمت لفظ عجم بوده است، هرچند دشمنان ما از خود اعراب باشند.[همان]، زیرا در عرف آن روزگار لفظ عرب جنبه مدح داشته و لفظ عجم جنبه مذمت.[.لسان العرب، ج 1، ص 589]
جناب محدث قمی، مباحث نژادپرستی عمر بن الخطاب خلیفه دوم نسبت به ایرانیان را با انتقادی تحت عنوان «سوءُ رأیِ الثانی فِی الأعاجم» نقل می‌کند که: «وقتی اسرا فارسی زبان را به مدینه آوردند، خلیفه دوّم خواست زن‌های آنان را بفروشد و مردان آن‌ها را غلام و برده عرب قرار دهد و تصمیم گرفت افراد معلول و ناتوان و پیرمرد را در طواف و اطراف بیت الله الحرام، سوار بر پشت آن‌ها کند.»
سپس مقابله امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) با بحث نژادپرستی عربی را مطرح می کند که حضرت تاکید فرمود: به راستی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌واله) فرمود: کریم هر قومی را احترام کرده، گرامی دارید هر چند با شما مخالف باشند، این در حالی است که ایرانیان مردانی حکیم و دانشمند و انسان‌هایی با شخصیت و با کرامت‌اند، آن‌ها بر ما سلام کرده و درود فرستاده و میل به اسلام پیدا کرده‌اند. و من سهم غنیمت خودم و حق بنی‌هاشم از آن‌ها را، برای خوشنودی خدا آزاد کردم!»
لذا شیخ عباس قمی نه صحبتی از امام حسین(علیه‌السلام) به میان آورده، نه نژاد پرستی حضرت؛ بلکه روایات گران‌قدری از امام علی و امام صادق(علیهماالسلام) در ارج نهادن و احترام عجم‌ها خصوصا ایرانیان را مطرح و در نقطه مقابل، نژاد پرستی عربی را مذمت کرده است، لقب «أبا عبد اللّه» که در روایت آمده یکی ازالقاب امام صادق(علیه السلام) است، زیرا «ضریس بن عبد الملک» راویی که عنوان می کند از «أبا عبد اللّه» روایت مورد بحث را شنیده، در زمان امام حسین(علیه‌السلام) نبوده، بلکه سه نسل بعد در زمان امام صادق(علیه السلام) از راویان حدیث بوده است.[معجم الرجال، خوئی، ج 4، ص 9]
پس می توان این طور نتیجه گرفت که: اولا:روایت اصلا از امام حسین(علیه‌السلام) نیست؛ ثانیا: قسمت آخر که دال بر نژادپرستی است، اصلا جز روایت نیست و بیان خود شیخ عباس است؛ سوما: بیان می‌کند که خلیفه دوم نژادپرست بوده و ایرانیان را به غلامی گرفته است.
موفق و پیروز باشید
با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: حتما دقت فرمائید دشمنان اسلام و تشیع برای جدا کردن مردم از آیین نجات بخش ائمه به هر کاری دست زده و حتی روایات شیعه را نیز دست‌کاری و تحریف می‌کنند. از جمله ترجمه‌ای وقیحانه و تحریف حدیثی است که در کتاب «سفینة البحار» موجود است؛ امام حسین(علیه‌السلام) را به نژاد پرستی متهم می‌کنند. در حالی‌که متن روایت و چیزی که در سفینه البحار وجود دارد چنین است:
«عن ضریس بن عبد الملک قال: سمعت أبا عبد اللّه علیه السّلام یقول: نحن قریش و شیعتنا العرب و عدوّنا العجم». بیان: أی العرب الممدوح من کان من شیعتنا و إن کان عجما، و العجم المذموم من کان عدوّنا و إن کان عربا». سوء رأی الثانی فی الأعاجم: لمّا ورد سبی الفرس الى المدینة أراد الثانی أن یبیع النساء و أن یجعل الرجال عبید العرب و عزم على أن یحمل العلیل و الضعیف و الشیخ الکبیر فی الطواف و حول البیت على ظهورهم، فقال أمیر المؤمنین علیه السّلام: انّ النبیّ صلّى اللّه علیه و اله و سلّم قال: أکرموا کریم قوم و إن خالفوکم و هؤلاء الفرس حکماء کرماء فقد ألقوا الینا السلام و رغبوا فی الإسلام و قد أعتقت منهم لوجه اللّه حقّی و حقّ بنی هاشم ... الخ [سفینة البحار، شیخ عباس قمی، ص 164]
مرحوم شیخ عباس قمی در این بخش از کتاب سفینة البحار احادیث مربوط به عجم‌ها را از کتاب بحار الانوار علامه مجلسی(رحمه‌الله‌علیه) جمع آوری کرده، در ابتدای بخش نیز با استناد امام صادق(علیه‌السلام) به آیه 199، سورة الشعراء این فضیلت را برای عجم‌ها بر می‌شمارد: «با اینکه قرآن بر عرب‌ها نازل شده، اما عجم‌ها به آن ایمان آورده و این فضیلت آنان است.» سپس شیخ عباس از امام صادق(علیه السلام) نقل می‌کند: «شیعیان ما عرب هستند و دشمنان ما عجم.» و تحت عنوان «بیان» تبیین می‌کند، اینکه امام صادق(علیه السلام) فرموده‌اند: «وشیعتنا العرب» جنبه مدح مد نظر بوده، هرچند شیعه، عجم باشد. واین‌که فرموده‌اند: «وعدونا العجم» منظور جنبه مذمت لفظ عجم بوده است، هرچند دشمنان ما از خود اعراب باشند.[همان]، زیرا در عرف آن روزگار لفظ عرب جنبه مدح داشته و لفظ عجم جنبه مذمت.[.لسان العرب، ج 1، ص 589]
جناب محدث قمی، مباحث نژادپرستی عمر بن الخطاب خلیفه دوم نسبت به ایرانیان را با انتقادی تحت عنوان «سوءُ رأیِ الثانی فِی الأعاجم» نقل می‌کند که: «وقتی اسرا فارسی زبان را به مدینه آوردند، خلیفه دوّم خواست زن‌های آنان را بفروشد و مردان آن‌ها را غلام و برده عرب قرار دهد و تصمیم گرفت افراد معلول و ناتوان و پیرمرد را در طواف و اطراف بیت الله الحرام، سوار بر پشت آن‌ها کند.»
سپس مقابله امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) با بحث نژادپرستی عربی را مطرح می کند که حضرت تاکید فرمود: به راستی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌واله) فرمود: کریم هر قومی را احترام کرده، گرامی دارید هر چند با شما مخالف باشند، این در حالی است که ایرانیان مردانی حکیم و دانشمند و انسان‌هایی با شخصیت و با کرامت‌اند، آن‌ها بر ما سلام کرده و درود فرستاده و میل به اسلام پیدا کرده‌اند. و من سهم غنیمت خودم و حق بنی‌هاشم از آن‌ها را، برای خوشنودی خدا آزاد کردم!»
لذا شیخ عباس قمی نه صحبتی از امام حسین(علیه‌السلام) به میان آورده، نه نژاد پرستی حضرت؛ بلکه روایات گران‌قدری از امام علی و امام صادق(علیهماالسلام) در ارج نهادن و احترام عجم‌ها خصوصا ایرانیان را مطرح و در نقطه مقابل، نژاد پرستی عربی را مذمت کرده است، لقب «أبا عبد اللّه» که در روایت آمده یکی ازالقاب امام صادق(علیه السلام) است، زیرا «ضریس بن عبد الملک» راویی که عنوان می کند از «أبا عبد اللّه» روایت مورد بحث را شنیده، در زمان امام حسین(علیه‌السلام) نبوده، بلکه سه نسل بعد در زمان امام صادق(علیه السلام) از راویان حدیث بوده است.[معجم الرجال، خوئی، ج 4، ص 9]
پس می توان این طور نتیجه گرفت که: اولا:روایت اصلا از امام حسین(علیه‌السلام) نیست؛ ثانیا: قسمت آخر که دال بر نژادپرستی است، اصلا جز روایت نیست و بیان خود شیخ عباس است؛ سوما: بیان می‌کند که خلیفه دوم نژادپرست بوده و ایرانیان را به غلامی گرفته است.
موفق و پیروز باشید