با سلام من خانمی ۲۷ ساله هستم ک حدود ۷سال پیش ازدواج کردم.من موقع ازدواج و قبل از ان دختر بسیار مذهبی بودم بطوریکه هیچوقت نمازهام ترک نمیشد همیشه به دکر و دعا و کارای خیلی مدهبی مشعول بودم .به پیشنهاد خواهرم با مردی ازدوام کردم ک ۵سال از خودم بزرگتر بود ایشون از لحاظ اخلاقی مرد بسیار خوبی بودن اما خدمت سربازی نرفته بودن و درحال تجصیل بودن قول داده بود ک خدمتشون رو بخاطر شرایطی ک داشت معاف میشه و کارش هم بخاطر رشتش راحت بدست میاره اما متاسفانه بعد ۲سالی که ما توی عقد بودیم هیچکدوم از قول و قرارهاشوعملی نکرد .توی این مدت بخاطر تنبلی در کار و تحصیل و اینکه درسشون و ول کردن کار نمیکردن بسیار مشکل داشتیم .خانواده ام بهم فشار میاورون ک مرد به درد نخوریه و کلی فشار روحی به من وارو میشد و از اونجایی ک ایشون شهرستانی بودن و خانوادش پیشش نبودن توی خونه ی پدر مادر من بود .وقتایی که من میرفتم دانشگا ایشون تا ظهر توی خونه میخوابید و پدر ومادر من رو عصبی میکرد.به هر سختی و مشکلاتی ک پیش بود و با اجبار خانوادم بالاخره عروسی کردیم البته در شرایط بسیار بدی دعواهای زیادی کردیم هم خودمون هم خانواده هام.بهرحال اوایل خانه داری حال روحیمون بهتر شد ایشون به کمک مادرم یه ماشین خرید و شرو به کار کرد ولی باز بعد چندماه دوباره همون تنبلی هارو تکرار کرد من میرفتم دانشگا و اون میخوابید .توی خرج خونه و نیازهای من بسیار کم میداشت .تصمیم گرفتم بچه دار بشم اما اجازه نداد و گفت نمیتونی هم درس بخونی هم بچه داری کنی طی مدت خانه داری ما بسیار ازهم دکر شدیم از لحاظ روحی ایشون فقط میخوابید روزهایی هم که سر کار بود شب برمیگشت عصبی و بد اخلاق بود یه مدتی به خونه ی پدرم رفتیم توی یک طبقه مجزا که هزینه هامون کمتر بشه ولی بازهم فرقی نکرد توی مسائل مالیش خیلی پنهان کاری میکرد.روزهای تعطیل فقط میخوابید و وقتی برای من نمیگداشت.چندبار شغل عوض کرد ولی هیچ فرقی نکرد حال روحی من بسیار بد شده بود.احساس میکردم بخاطر تمام سختگیری هاش اینکه اجازه رفت و امد باهیچکس به من نمیداد حتی اجازه نمیداد بعضی فیلمهارو ببیینم یا با بعضی دوستهام ملاقات داشته باشم بسیار افسرده شدم و منو که دختر بسیار ازادی بودم محدود کرده بود.احساس میکردم دیگه دوسنش ندارم و اصلا اون چیزی نبوده ک من میخواستم.تا اینکه نمیدونم چیشد که به طور خیلی اتفاقی با یک اقایی در فضای مجازی اشنا شدم بهش نگفتم ک متاهل هستم رابطه ما اول در حد دوستی ساده بوداما کم کم فراتر رفت تا جایی ک چندبار همدیگه رو دیدیم و باهم بودیم .ما باهم رابطه داشتیم و اصلا باورم نمیشد این من باشم که اینکارهارو کردم.قبل از این دوستی من و همسرم بخاطر دعواهای مداوم تصمیم گرفتیم جدابشیم ولی با وساطت خانواده ها باز تصمیم گرفتیم به یک شهر دیگه بریم.توی اون شهر من چادرم رو برداشتم و شوهرم ازین موضوع ناراحت بود اما من بخاطر اینکه ناراضی بودم از ادامه زندگیم خودم رو با هرچیزی راضی میکردم.تا اینکه بااون اقا اشنا شدم.من چندبار به همسرم خیانت کردم و باوجود اینکه میدونستم کارم بسیار اشتباهه و حتی میدونم هرگز نمیتونم بااون اقا ازدواج کنم اما به کارم ادامه دادم.خیلی وقته که تصمیم گرفتم از همسرم حدابشم اما دلم براش میسوزه من خیلی برای زندگیم تلاش کردم اما بهرحال بهش خیانت کردم و اگر بدونه بدون شک ترکم میکنه از طرفی نمیتونم و زندگیمو دوس ندارم فقط میترسم بعد طلاق سرخورده بشم و عذاب وجدان بگیرم.خیلی دوسدارم جدابشم نه برای رسیدن به اون اقا بلکه برای رسیدن به ازادی و محدودیتهایی ک این همه سال توش بودم.علایق من فرق کرده و همسرم نمیتونه تحمل کنم.میدونم دارم اشتباه میکنم اما دوسدارم وقام رو بااون اقا بگذرونم چون شبیه علایق منه و خوشی هاش مث خوشی های منه.همسرم مرد بسته ایه و گاهی احساس میکنم بخاطر فرار از شرایط بد روحی خانواده ام مجبور ب اناخاب این گزینه شدم یا حتی اینکه معیارهام عوض شده.حال روحی خوبی ندارم.میدونم اشتباه کردم اما متاسفانه ازین اشتباه لذت میبرم چون ارومم میکنه.نمیتونم و نمیخوام باهاش قطع رابطه کنم نمیخوام به زندگی بسته ام برگردم خسته شدم و حتی به تنهایی تا ابد هم فکر میکنم احساس میکنم هیچ مردی نمیتونه منو خوشبخت کنه .مطمئنم بعد طباق رابطه ام رو بااین اقا قطع میکنم چون دوسدارم دیگه تنها باشم بدون هیچ مردی فقط و فقط به ارزوهام برسم.افکار پریشون خیلی اذیتم میکنن.نمیتونم خودمو اروم کنم نمیتونم درست تصمیم بگیرم...