سلام و احترام خدمت شما پدر گرامی. از اینکه سوال خود را با در میان گذاشتید سپاسگزارم. امیدوارم صحبت هایم برایتان مفید باشد.
"بیان کردین دختر دوسال و چهارماه دارم که مادرش را کتک می زند": در اینجا تغافل و چشم پوشی بسیار راهگشاست. هر رفتاری به آن توجه گردد، تقویت می شود و هر رفتاری که مورد بی توجهی قرار بگیرد، آرام آرام کمرنگ و خاموش می شود. بچه‌ها با دیدن توجه بزرگتر‌ها شرطی می‌شوند و رفتارشان را تکرار می‌کنند. پس اگر کودکی کار اشتباهی می‌کند، نباید بیشتر به آن توجه کرد، بلکه با کم‌توجهی باید به او ثابت کرد که این راه مناسبی برای جلب توجه نیست. نکته ی بعدی: اختصاص وقت باکیفیت در تقویت رابطه ی شما با کودک عزیزتان بسیار مؤثر هست.
والدین گرامی لازم هست بدانند که برای برای برقراری ارتباط مثبت با کودک باید با آن ها وقت گذرانده و فعالیتی که برای کودک لذت بخش است را همراه او انجام دهند و در حین آن کودک را تشویق و احساسات خود را با نوازش کردن، بوسیدن و در آغوش گرفتن، تأیید کرده و به این ترتیب یک رابطه صحیح بین والدین وکودک شکل می گیرد و پس از برقراری این رابطه است که کودکان سعی می کنند رفتاری را که مورد تایید والدین است انجام دهند.
-  لازم هست والدین، ۲۰ یا ۳۰ دقیقه از زمان خود را در روز به فرزندشان اختصاص بدهند.
-  این زمان تمام و کمال در اختیار کودک باید باشد. بدون تلفن، بدون تلویزیون بدون رسیدگی به امورات فرزند یا فرزندان دیگر خانواده.
-  در این زمان شما باید برای فرزندتان طبق برنامه ای که او می خواهد با او وقت بگذرانید. هربازی ای که او میخواد یا حتی ممکن است دلش بخواهد فقط با شما صحبت کند.
-  این کار موجب میشود سطح اضطراب کودک کاهش پیدا کند. بسیاری از رفتارها مانند  فحش دادن، اسیب زدن به کودکان دیگر، بد رفتاری و ... کاهش پیدا کرده یا از بین برود.
-  توجه: شما در این مدت زمان اجازه امر و نهی کردن به کودکتان را ندارید. در واقع شما دوست او هستید نه والد او. مانند یک دوست رفتار کنید.
-  بی حوصله نباشید و عجله ای برای تمام شدن این زمان و رسیدن به امورات خودتان نداشته باشید.
-  این 30 دقیقه باید هرروز تحت هر شرایطی (تحت هر شرایطی تاکید میکنم) برای کودک در نظر گرفته بشه.
-  به این ترتیب کمک  می کنید تا کودک هم با شما انس بیشتری بگیرد و هم بخشی از انرژی اش را در خانه و با مادر خود تخلیه کند.
بیان کردین"وقتی مادربزگش را می بیند خیلی بی ادب می شود": در روزهایی که کودک با والدینش تنهاست، به دلیل اینکه می‌داند هر کسی مشغول کار خودش است، با خود بازی می‌کند و رفتار مخربی را نشان نمی‌دهد. اما زمانی که مهمان می‌آید یا او با خانواده‌اش به جمعی غریبه وارد می‌شود، در حضور دیگران مقررات را رعایت نمی‌کند، چرا که می‌داند والدین هم در حضور دیگران با او برخورد همیشگی را نمی‌کنند.
 او این شرایط را به عنوان فرصتی برای استقلال و نشان دادن اینکه من هم می‌توانم کاری بکنم، تلقی می‌کند. فضای مهمانی، برای او فضای لجبازی است. معمولا این بچه‌ها یاد گرفته‌اند که پدر و مادر در حضور دیگران واکنش‌های همیشگی را نشان نمی دهند. چنین کودکی تنها به دنبال جلب نگاه والدین است. برای او مهم نیست که این نگاه همراه با خشم باشد یا مهربانی. او حتی به جلب توجه منفی هم راضی است و از این‌که آدم‌ها، حتی برای نصیحت یا دعوا کردن سراغش می‌آیند و با او حرف می‌زنند، لذت می‌برد.
نکته ی مهم اینکه کودک از دو سالگی خودش را به رسمیت می شناسد و دوست دارد مستقل باشد. به او حق انتخاب بدهید، با او مشورت کنید, نظرش را بپرسید و اجازه بدهید خودش کارهایش را بکند و مخالفت با کودک به صورت مستقیم نباشد بلکه حواس او را پرت کنید. اگر به اندازه کافی به استقلال کودک احترام بگذارید خواهید دید که چگونه داوطلبانه با شما همکاری خواهد کرد. پس خودم خودم کردن هایش را جدی بگیرید. 
نکته ی بعدی: مسائل تربیتی فرزندتان را با پدربزگ و مادربزرگ در میان بگذارید. اگر فرزندتان اخلاق بدی پیدا کرده و شما در تلاشید آن را از بین ببرید، درباره آن صحبت کنید و از آن ها راهکار بخواهید و شیوه تربیتی خود را با آن ها در میان بگذارید و با حفظ احترام به نظر آن ها، روش تربیتی که در خانه اعمال می کنید را به مادربزگ و پدربزرگ بازگو کنید و بگویید به خاطر اینکه بچه چند تربیتی نشود بهتر است همه از یک روش استفاده کنیم و این به نفع خود کودک هست.
- البته وقتی کودک کمی بزرگتر شود، بسیاری از انتظاراتی که از کودک داریم را می توان قبل از رفتن به مهمانی در قالب قصه و ایفای نقش برای کودک شرح داد و برای رفتارهای خوب پاداش و رفتارهای ناپسند، پیامدش را اخطار داد که می تواند محروم شدن از فعالیت مورد علاقه باشد.
- حتما قبل از خارج شدن از خانه، درباره جایی که می‌خواهید بروید و افرادی که ممکن است کودک با آنها ملاقات کند، حرف بزنید تا آمادگی وارد شدن به آن مکان را داشته باشد و بدرفتاری نکند.
- خیلی کوتاه و واضح با پیامی روشن انتظاری که از او دارید، بیان کنید. مثلا «از تو می‌خواهم در مهمانی کنار من بنشینی و با اسباب‌بازی‌ات بازی کنی همین! اگر به این قول و قانون پایبند موندی بعد مهمونی جایزه داری.
- بلافاصله پس از مهمانی باید جایزه کودک به او داده شود. اما حواستان باشد که این جایزه نباید خیلی بزرگ باشد. جایزه باید کوچک و ارزان باشد و آن را در کیفتان همراه داشته باشید تا پایان مهمانی آن را بدهید یا اگر جایزه فعالیتی برایش در نظر گرفتید، باید حتما بلافاصله انجامش دهید (مثلا رفتن به پارک یا ١٠ دقیقه فوتبال بازی کردن و...)
- اگر می‌بینید فرزندتان به هر خط قرمز یا قانون شما احترام می‌گذارد، بلافاصله آن را بازگو کنید و در حضور پدر یا مادربزرگ و ..تحسینش کنید.
راهکار بعدی که میتوان پیشنهاد داد: آداب مهمانی را می توانید با مهمان بازی به کودک یاد دهید. یک بار شما مهمان خانه ی فرضی او شوید و بار دیگر او مهمان خانه ی شما. هر بار نقش دو کودک "یک بار نقش کودک بی ادب، بار دیگر نقش کودک با ادب" را بازی کنید و هر بار از آدم های خیالی که نقش عمو، خاله، دایی، عمه و... را بازی می کنند نظر خواهی کنید و نظر شان را راجع به هر دو کودک بپرسید.
و در نهایت والدین گرامی اگر بتوانید برخی از رفتارهای نادرست فرزندتان را تحمل کنید و آن ها را نادیده بگیرید، کودکان از آن ها دست خواهند کشید؛ زیرابه هدف خود که همانا جلب توجه شما بوده است، نائل نمی شوند.
موفق و پیروز باشید.

بیشتر بخوانید:
کودکم با من حرف بزن