سلام به شما مادر محترم و سپاس بابت اعتمادتان به راسخون، امیدوارم این پاسخ گویی زمینه ای باشد برای رفع دلنگرانیتان.
دوست عزیز، ناخن جویدن نوعی رفتار برای تخلیه اضطراب درونی است. در واقع دلیل اصلی این گونه رفتار استرسی است که کودکان را آزار می دهد. شما مادر زیرکی هستید و مشخص است مطالعاتی در این زمینه داشته اید. پس باید بدانید جلوگیری از جویدن ناخن راهکار موقتی برای درمان است. زیرا تا وقتی اضطراب کودکتان برطرف نشده و تنش درونی وجود دارد، حتی اگر از ناخن جویدن دست بردارد شروع به رفتار هیستریک دیگری مانند جویدن لب، مکیدن انگشت و ... می کند. برای رفع قطعی این گونه رفتارها باید ریشه اضطراب را در کودکان از بین برد. شما اشاره کردید که دخترتان بعد از صدمه دست شما به این امر اقدام می کند. درست است شروع رفتار از آن زمان بوده ولی حال باید کشف کنید دلیل تداوم آن با وجود بهبودی دست شما چیست. البته لازم به ذکر است که گاها در زمان شروع رفتارهای هیستریک یک حادثه استرس زا دخیل است و تداوم آن به دلیل عادت کردن و حل نشدن اضطراب درونی است.
- در منزلتان محیطی آرام فراهم کنید، در همه خانواده ها بحث میان والدین وجود دارد ولی مهم آن است که از درگیر شدن کودکان در تنش ها جلوگیری شود.
- در خانه با صدای بلند فریاد نزنید، صدای بلند پژواکی در مغز کودکان ایجاد می کند که کارکرد مغز را تا حدودی تحت تاثیر قرار داده استرسی پایدار برایش به ارمغان می آورد. درک کودکان از صداهای بلند مانند ما نیست بلکه بسیار حساس تر هستند و در ذهنشان ماندگار تر.
- بدن دختر عزیزتان را به وسیله ماساژ با روغن های گیاهی ریلکس کنید، این کار اگر با محبت، بازی و آرامش صورت گیرد بسیار تاثیر گذار خواهد بود.
- ورزش خانوادگی انجام دهید، زمانهایی را برای نرمش تعیین کنید و با جذب اکسیژن فراوان در خلال نرمش تنش را از بدن کودکتان دفع کنید.
- شما و پدرش زمان اختصاصی برای او مشخص کنید، ساعت مشخصی که هر روز می توانید در اختیار کامل او باشید تعیین کنید، مثلا ۱۱ و هر روز در آن زمان به مدت ۲۰ دقیقه با قوانین و خواست او وارد دنیای کودکی شده و بدون مشخص کردن چارچوب و قانون در قالب یک همبازی در اختیار او باشید. این کار باعث افزایش ارتباط مثبت شما شده و احساس امنیت را در او افزایش می دهد.
- به احتمال زیاد و با توجه به نوع رفتار که دهانی است استرس کودکتان ناشی از احساس ناامنی است، پس سعی کنید مدام به او اطمینان خاطر دهید که همیشه مراقب و در کنارش هستید، بدون اطلاع او را تنها نگذارید و حتی زمان بازی را بدون اطلاع تغییر ندهید تا کم کم این حس در او از بین برود. او را زیاد در آغوش بگیرید و نوازش کنید، و از واگویه های مثبت و با محبت در گوشش خودداری نکنید.
- سعی کنید زمانهایی  برای قدم زدن در پارک و حضور در طبیعت داشته باشید، هوای تازه به شدت در کنترل استرس موثر است.
- به زور او را مجبور به ترک رفتار نکنید، بلکه وقتی مدتی از ایجاد آرامش برای او گذشت کم کم از مضررات این کار به او بگویید و با گذاشتن پاداش هایی مانند جدول ستارگان کم کم زمینه ترک رفتار را برایش فراهم کنید.
- در کنار دیگر اقدامات، توجه داشته باشید که شاید دلیل اضطراب او چیز دیگری نیز باشد، مانند ترس از تاریکی یا هر چیز دیگر، پس به رفتار و زمانهای شدت آن توجه کنید.
- در انتها اگر مشاهده کردید تمام راهکارها بدون نتیجه است در صورت امکان به مشاور کودک مراجعه کنید.
موفق باشید.

بیشتر بخوانید:
ناخن جویدن و راه مبارزه با آن