سلام میترا جان. امیدوارم که حال و احوالت نسبت به روزهای قبل بهتر شده باشد و این حرف زدن ها کمی آرامت کرده باشد.
خوشحالم که باز به سایت راسخون افتخار دادی و سوالت را از ما پرسیدی. دوست نوجوان من، در پیام امروز هم درایت و فهم شما به راحتی قابل مشاهده بود. فردی در سن شما توانسته بود با تمام توان به دنبال درک بسیاری از شرایط خانواده اش باشد و توقعاتش را با توان خانواده تنظیم کند و سازگاری مثبت داشته باشد. این نکات از ویژگی های برجسته شماست. قبول دارم که توقع شما از خانوادت یک توقع حداقلی بوده و بیشتر از هر چیز دنبال یک چارچوب و انسجام برای خانواده هستید و یا یک توجه لفظی و ابراز محبت زبانی. لمس دستان پدر و مادر و شنیدن یک جمله احساسی عاطفی حداقل ترین نیاز شماست. متاسفم که خانواده شما به دلیل شرایط مذکور و شاید نداشتن اموزش های لازم فرزندپروری و یا رفتار سنتی و بلد نبودن محبت و توجه کلامی(بخاطر حجب و حیای مرسوم در گذشته) ناخواسته آن رو از شما دریغ کردند. احساس نیاز شما قابل درک هست اما باید بگم که نسل های گذشته برعکس نسل امروز محبت خود را به راحتی نمیتوانند نشان بدهند. تنها راه شما پذیرش وضع موجود است و اینکه در شرایط مساعد ارزوهای اندک خود را با مادرتان در میان بگذارید و در نهایت صمیمیت، نیاز خود را برای او شرح دهید و از او بخواهید در صورت امکان حداقل یک یک وعده در پارک در کنار هم جمع شوید. میترای نازنین، شاید باز اندک ارزوهای تو، براورده نشود ولی بدان هر والدین فرزندشان را دوست دارند ولی برخی از انها در بیان و ابراز ان ناتوان هستند. در ضمن پای درد و دل هر انسانی که بنشینی حداقل نیمی از ارزوهای خود را برباد رفته میداند و این بخاطر محدودیت های دنیایی ست و برای همه پیش امده لذا در این مورد همه باهم همدرد هستند البته در سطح خودشان!
به شما توصیه میکنم به اینکه ارزوهات هزینه دارد یا نه فکر نکن و بجای ان به لطف و کرم خدا امیدوار باش و فقط تلاش کن. در مورد سرگیجه ها و مشکلات جسمی هم حتما و حتما به خانواده ات اطلاع بده،امیدوارم محدودیتی در پیگیری درمانی ان نداشته باشند ولی اگر باز محدودیت هم هست وظیفه شما بیان ان هست تا مبادا شرایط بدتر شود. برای تسکین و ارام شدن فشارهای روحی،توصیه های قبلی از جمله ورزش(نه فقط راه رفتن معمولی،ورزشی که باعث افزایش ضربان قلب شود) و همچنین تخلیه هیجانی را حتما در برنامه ات قرار بده. تخلیه هیجانی برای شما میتونه شامل نوشتن ناراحتی ها،درد و دل ها روی برگه،گریه کردن،جویدن چیزهای سفت مثل نان سنگگ،سیب یا ادامس،پاره کردن کاغذهایی که حاوی نام افرادی است که شما را اذیت کردند،فوت کردن بادکنک و کوبیدن روی بالش نرم باشد. البته اینها را در خلوت انجام دهید تا مبادا خود همین کارها بدای شما داستان شود. برای درس خواندن و تمرکز پیدا کردن هم سعی کن به انگیره ها و علایقت فکر کنی و در محیط کتابخانه مشغول درس خواندن شوی ،احتمال داره در کتابخانه هم خواب الوده بشی ولی به مرور زمان و با استقامت نشان دادن حتما به موفقیت خواهی رسید. در مورد دوست هم نظر خانواده ات برای خودشان محترم هست چرا که حتما در این مورد دچار مشکل شده و مار گزیده هستند. اگر میخواهید شما هم مانند حانواده به دوستان تان بدبین نباشید قبل از هر گزینشی باید دوست خودتان را بیازمایید و مطمئن باشید که او هم مانند شما به دور از رفتارهای کودکانه و پرخطر باشد و همانند شما مقید به خانواده باشد.شما به صمیمیت با یک دوست نیاز دارید. بنده و همکارانم هم هر زمان که شما بخواهید در خدمت هستیم و در اسرع وقت پاسخگوی سوالات شما هستیم.
شاد و سلامت باشید.

بیشتر بخوانید:
نکاتی درباره دوستی و دوست یابی