سلام دوست عزیز از این که همراه ما هستید بسیار خرسندیم.
باید به شما بگویم که این علایم را ممکن است همه انسان ها در دوره ای از زندگیشان حس کنند. سنی که شما دارید دوره ی بسیار حساس نوجوانی است. در نوجوانی هیجانات انسان بر روانش غلبه می‌کند. معمولا در چنین دوره‌ای افراد حساسیت هایشان افزایش پیدا می‌کند کمااینکه شما نیز نسبت به دیگران حساسیتتان افزایش یافته است. البته ممکن است که شما بر اثر یک اتفاق چنین حسی پیدا کرده باشید، اما بهتر است ابتدا با خودتان اندیشه کنید و به چند مسئله در ذهنتان پاسخ دهید.
اول: آیا این حس را از ابتدا داشته ام؟ (یعنی همیشه نسبت به اطرافیانم شک داشته ام؟)
دوم: اگر این حس به تازگی ایجاد شده است،‌ از چه زمانی این حس در من به وجود امده است؟
سوم: آیا زمانی که این شک در من به وجود آمده است مصادف با یک اتفاق خاص بوده است؟ (به طور مثال یک بیماری خاص یا یک نمره بسیار بد یا هر مسئله کوچک و بزرگی)
چهارم: آیا در بین اطرافیان حتی یک نفر وجود ندارد که قابل اعتماد باشد؟ ( در واقع آیا هیچ شخصی را رازدار خود نمی‌دانم؟)
این سوال و جواب ها کمک می‌کند تا بهتر خودتان را بشناسید در بسیاری از مشکلات ما نیاز به خودشناسی بیشتر داریم. با این پرسش ها سعی دارم شما را در کسب خودشناسی بیشتر یاری کنم. اما شک گذرگاه خوبی است ولی توقفگاه مناسبی نیست چرا که زندگی را تلخ می‌کند و نمی گذارد از زندگی خود لذت کافی ببرید. پس بنابراین باید دقت کنید که با یک شک مداوم نمی‌توان زندگی کرد و باید این مسئله را حل کرد. اگر برای مدت کوتاهیست که چنین افکاری دارید (نهایتا حدودا دو الی سه ماه) می‌توان امیدوار بود که ای حالت در شما موقت است و بالاخره این مسیر را طی می‌کنید و به نقطه تعادل می‌رسید ولی اگر به مدت طولانی دچار این مشکل هستید باید بگویم بهتر است به یک روانشناس مراجعه کنید. به یاد داشته باشید که مشاور و روانشناس در قبال هزینه ای که از شما دریافت می‌کند موظف است که بهترین خدمات را به شما ارائه بدهد. در عین حال به یاد داشته باشید که شک می‌تواند یک حس خاص در مورد برخی افراد باشد و اتفاقا کمک کننده است. به طور مثال شما ممکن است از نوع برخورد یک نفر پی ببرید که وی قابل اعتماد نیست و به این ترتیب بیشتر مراقب وسایل خود باشید و اتفاقا این شک موجبات حفظ جان یا مال شما را داشته است. پس بنابراین شک در زمان های مناسب اتفاقا می تواند کمک کننده و بسیار عالی باشد. اما این که به همه اطرافیان شک داشته باشیم تا حد زیادی می‌تواند نگران کننده باشد اگر دلیل و زمان مشخصی برای شروع این شک ها پیدا کردید بهتر است با خودتان به حل مسئله بپردازید به این ترتیب مسئله را برای خودتان حل و فصل کنید. اگر از ابتدا شکاک بوده‌اید احتمالا این مسئله ریشه در کودکی شما دارد که به این ترتیب باز هم بهترین راه حل مراجعه حضوری به یک روانشناس مجرب است. در اتباط با یک جمله از صحبت های شما نیاز دارم تذکری بدهم. شما می‌گویید هر چی به من میگن دروغه!!! یکی از خطاهای شناختی که بعضا افراد دچار آن می‌شوند خطای همه یا هیچ است. شما در این جمله مرتکب چنین خطایی شده‌اید همه افراد هر چه می‌گویند دروغ است؟ قطعا چنین جمله ای نمی‌تواند درست باشد. باید نگاهتان را به ماجرا تغییر دهید و بدانید که چنین نیست. قطعا بارها و بارها اطرافیان ما به ما حقایقی مهم و ضروری را گفته اند. بهتر است از بزرگ کردن ماجرا و بیش از اندازه ناراحتی کردن بابت آن دست بردارید و نگاهتان را واقع بینانه تر کنید.
امیدوارم با خودشناسی بیشتر بتوانید بر مشکل خود فائق آیید.

بیشتر بخوانید:
روحیه ی فرد متنفّر، بدبین و شکاک