سلام بر شما همراه گرامی سایت راسخون
از اینکه در این سن به اهمیت مشاوره و راهنمایی واقف هستید بسیار خرسندم.
دوست عزیزم، از رابطه بین فردی خود با دوست و همکلاسی تان سخن گفتید. شما در نهایت توجه با او برخورد کرده، اما او چنین دقت نظری در مورد شما ندارد و رفتارهای اینگونه او باعث رنجش شما شده است و دنبال راه چاره میگردید. همراه نوجوان، اینکه برایتان این نوع روابط مهم است، طبیعی به نظر میرسد زیرا که در دوره نوجوانی فرد به همسالان خود توجه زیادی دارد و گاهی دوستی های او در حد افراط گسترش می یابد و هر نوع رفتاری در این بین، برای او بسیار مهم جلوه میکند. با توجه به این حساسیت ها، بهتر است با بی توجهی از کنار این امور بگذرید و در موارد پرتکرار، اعتراض خود را محترمانه بیان کنید. اگر باز دیدید که دوست تان تغییری در رفتارش نشان نداد، شما حق دارید که مطابق میل تان عمل کنید و با رفتار جدید، او را متوجه کنید. البته برای این کار لازم است از وابستگی خود بکاهید و با مشغول کردن خود به دوستان با وفادارتر، از احساس تنهایی جلوگیری کنید.
به یاد داشته باشید که در هر نوع ارتباطی ظرفیت طرف مقابل را لحاظ کرده و اگر میبینید که رابطه شما دوطرفه نیست، و او فقط خواستار، خدمات از سوی شماست، ارتباط تان را تقلیل دهید و به قول معروف آنها را بدعادت نکنید. و باز البته همه اینها به ظرفیت شما نیز باز میگردد. گاهی افراد روحیه ایثارگری بالایی دارند و به راحتی میتوانند بدون توقع محبت کنند. توصیه نهایی بنده برای شما این است که ارتباط تان را با والدین تان گسترده و عمیق کنید. این به شما کمک میکند تا در روابط اجتماعی به لحاظ روحی قوی تر عمل کرده و وابستگی تان به دوستان آسیب زا نباشد.
شاد و سلامت باشید.

بیشتر بخوانید:
از رفاقت با چه کسانی پرهیز نمائیم؟