با سلام و سپاس از همراهی شما، از این که ما را امین خود دانستید کمال تشکر وقدردانی را داریم. ما قدر ارتباط با شما را می دانیم.

ازدواج یکى از مسائل مهم و سرنوشت ساز زندگى هر فردى است و در واقع انسان مى خواهد شریک زندگى یک عمر خود را برگزیند. طبیعى است که هر کس بر اساس باورهاى شخصى و شرایط خانوادگى که دارد معیارهایى را براى همسر آینده خود در نظر مى گیرد و مى خواهد بر اساس آن معیارها انتخاب کند. حال اگر فردى به خواستگارى آمد که این معیارها در او وجود ندارد فرد آزاد است که جواب منفى بدهد کما این که مى تواند جواب مثبت بدهد. پس بالاخره این حق شماست و نباید والدینتان حق شما را نادیده بگیرند. اما اگر فرض را بر این بگذاریم که شما در مورد فرد مورد نظرتان به جمع بندی منطقی و محکمی دست یافته اید. باید بدانید که موافقت و مخالفت والدین در ازدواج، مساله قابل توجهی است. بر اساس فرهنگ دینى و ایرانى ما، والدین تأثیری عمیق و مهم دارند؛ زیرا بعد از تشکیل خانواده، پشتوانه و حامی خانواده تازه شکل گرفته محسوب مى‏شوند؛ لذا همراهى نکردن آنها با زوجین شکستی برای آن دو محسوب می شود. حال با عنایت به این جایگاه برجسته والدین و وابستگى روحى و عاطفى فرزندان در تمام سنین به والدین، نه تنها عدم مخالفت، بلکه موافقت والدین یک عنصر ضرورى در ازدواج موفق است و چه بسا شرط انجام یک ازدواج موفق، رضایت و همراهى مستمر والدین با فرزندان است. فرزندان ایرانى و مسلمان، با وجود فراهم بودن تمام شرایط یک ازدواج موفق، چون رضایت والدین را به همراه خود ندارند، کمتر مى‏توانند یک زندگى شیرین و همراه با پیشرفتى را پیش روى داشته باشند. ازدواج کردن- بدون توجه به عوامل دیگر مرتبط با آن- خود به خود همراه با دل نگرانى و اضطراب است و به واسطه مبهم بودن آینده آن و ناآشنا بودن دو طرف براى همدیگر، عملى رازآلود و معماگونه است.  کمترین تأثیر مخالفت والدین، آن است که به میزان دلبستگى روحى و روانى فرزندان به آنان، به نگرانى و اضطرابشان مى‏افزاید و در صورتى که در نهان‏خانه اعتقادات خود براى دعا و نفرین والدین تأثیرى ماوراى اسباب طبیعى قائل شوند، این پدیده ژرف‏تر خواهد شد. البته مادی بودن والدین و تصور اینکه حتما باید پسر مسکن داشته باشد، فرضی غیرمعقول است، زیرا شاید خود والدینتان هم در اول زندگی خانه نداشته‌اند. در هر صورت براى تحصیل رضایت والدین از چند راهکار مى‏توانید بهره گیرید:

1. ابتدا باید روابط عاطفی خود را با افراد خانواده خصوصا مادرتان گسترش دهید. برای گسترش یا ایجاد صمیمت بین خود و دیگر اعضای خانواده از فردی شروع کنید که فکر می کنید بهتر می توانید با او چنین رابطه صمیمانه ای داشته باشید. از کسی که از نظر روحی و اخلاقی با وی تشابه و قرابت بیشتری دارید آغاز کنید و از او در جلب رضایت والدین، یاری بگیرید.

2.انتظار نداشته باشید این رابطه صمیمانه بلافاصله و سریعا بین شما و دیگر اعضای خانواده شکل گیرد. بلکه نیازمند زمان است و به تدریج به هدف خود خواهید رسید

3. ویژگی دلسوزی و عطوفت و شفقت والدین تان نسبت به یکایک فرزندان از جمله نسبت به شما بسیار ارزشمند است. آن را قدر بشناسید و از همین خصوصیت آنها کمک گرفته و با برجسته کردن آن، گفتگوها و ارتباطات بین خودتان را گسترش دهید.

4. ممکن است رسیدن به هدف، مدتی زمان ببرد. ناامید نشوید و صبورانه از برخورد درست با والدینتان نکاهید.

5. اگر به هر دلیلی نمی توانید از گفتگوی مستقیم به نتیجه برسید می توانید از یک واسطه برای بیان موضوع استفاده کنید. احتمالا در میان فامیل، دوستان یا همسایگان کسی هست که نفوذ خوبی بر پدر و مادرتان دارد؛ از او برای انتقال نظراتتان به والدینتان یاری بگیرید. در بسیاری از مواقع صحبت‌های شخصی خارج از خانواده موثرتر واقع خواهد شد.

6. از ایجاد تغییر و اصلاح در رفتار والدینتان مأیوس نشوید. بهترین وسیله برای سالم سازی زمینه تأثیر بر روی رفتار آنها محبت نمودن، تحویل گرفتن و احترام گذاردن به انهاست آن هم احترام بدون قید و شرط و به عنوان کسی که سهمی بزرگی در حیات شما دارند.

7. هرگز زبان به شکوه و گلایه از آنها نگشایید بلکه از آنها تعریف و تمجید کنید و از زحماتشان تشکر و قدردانی کنید. اگر والدین با شما بد رفتاری کردند سعی کنید تحمّل کنید.

8. دعا به درگاه حضرت حق و توسل به حضرات معصومین (علیهم‌السلام) را فراموش نکنید.

موفق و سربلند باشید.