با عرض سلام و تقدیم احترام خدمت شما پرسشگر محترم! ارتباط شما با ما گویای این است که در صدد انتخاب مسیر صحیح هستید و امیدواریم ما نیز راهنمای خوبی برایتان باشیم.

پرسشگر گرامی؛ موضوعی که شما مطرح کردید نکته ای است که بسیاری از زوج های جوان با آن روبه رو هستند و اینکه شما در ابتدای زندگی مشترکتان به آن توجه کرده اید نکته ی مثبتی است و می تواند در بهبود زندگی شما خیلی موثر باشد. این طبیعی است که زن می خواهد همسرش تکیه گاه وی در زندگی باشد او خواهان استقلال شوهرش از خانواده اصلی می باشد و می خواهد مردش استقلال داشته باشد همانطور که مرد انتظار استقلال زن از خانواده اصلی اش را دارد. مردی که به خانواده اصلی اش تکیه کرده و آنها را اصل و زندگی مشترک خودش را فرع قرار داده، نمی‌تواند تکیه گاه مطمئنی برای همسرش باشد و همسرش از این بابت رنج فراوان می برد.

البته برخی از مشکلات زندگی شما بخاطر عدم انعطاف طرفین است و لازم است حتی خود شما نیز در برخی از موارد انعطاف بیشتری از خود نشان دهید. مثلا اگر می دانید که واقعا همسرتان از این بابت که شما چادر ندارید جلوی خانواده خود احساس بدی پیدا می کند و یا دیگران به او حرف می زنند بهتر است انعطاف به خرج دهید و شما خودتان را تغییر داده و چادری شوید(البته داشتن چادر بدون علم به فواید آن مشکل است ولی با مطالعه این عشق و علاقه تقویت می شود). اینکه بگویید: «من همینطوری هستم» تبعات زیادی دارد و همسرتان را به شدت تحت فشار قرار می دهد و برای زندگی تان بسیار خطرناک است.

حال چه باید کرد:

قدم اوّل این است که، به این قضیه (رفت و آمدهای فامیل همسرتان) حساسیت نشان ندهید. متاسفانه خانم ها در این گونه مواقع خیلی سریع و نا پخته از خود حساسیت نشان می دهند، این واکنش های نسنجیده و احیانا تند، پیام هایی منفی به مرد میدهد، پیام هایی مبنی بر اینکه زن دارد حسادت می کند و می خواهد رابطه او با خانواده اش را قطع کند و چون مرد خانواده اصلی اش را دوست دارد و خودش را مدیون آنها می داند به جبهه گیری می پردازد و همین نقطه آغاز ناکامی ها و درگیر شدن خانواده تازه شکل گرفته در تلاطمات آسیب زا می گردد و خود عاملی برای وابستگی بیشتر مرد به خانواده اصلی می شود. دیگر اینکه جنابعالی ، هیچ گاه در صدد قطع رابطه همسرتان با خانواده  و فامیلش نباشید البته منطقی می گویید و ارتباط با فامیل های دور شاید ضرورتی نداشته باشد ولی خانواده همسرتان به دلیل فرهنگی که دارند آن را مهم می شمارند. به هر حال قطع یکباره اینگونه ارتباطات به صلاح نیست؛ چه آنکه قطع این ارتباط، موجبات خلاء روحی و سلب آرامش روانی وی می گردد. که تبعات آن، اول از همه گریبانگیر خود شما خواهد شد و تأثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی مشترکتان خواهد داشت. از سوی دیگر، کینه و نفرت ایجاد شده به خاطر این رفتارها، تا آخر عمر در ذهن همسرتان و خانواده اش باقی خواهد ماند و با کوچکترین تلنگر و لرزه ای زنده خواهد شد. سعی کنید با برخورد خوب و پیدا کردن علایق و خواسته های او، با محبت، و مهربانی و فضاسازی آرام وجذاب ، همسرتان را به سمت خودتان بکشید و تلاش کنید که همسرتان پذیرای حرف های شما باشد و در او نسبت به خودتان اعتماد ایجاد کنید.

لازم به ذکر است که برای داشتن یک ازدواج موفق و پایدار نیاز است که مراحل تکاملی قبل از ازدواج توسط دختر و پسر با موفقیت طی شده باشد و آنها از بلوغ عقلی و استقلال عاطفی- روانی برخوردار شده باشند. گاهی بنا به دلایلی در یک خانواده یکی از اعضا به عضو دیگر خانواده به شدت وابسته می شود. در این حالت مثلا پسر خودش را مسئول احساسات اعضای خانواده اش می داند و تلاش می کند با رفتارهایش او را خوشحال کند. هر گونه رفتار مستقل پسر، خانواده اش را آشفته می کند. این وابستگی عاطفی به ارتباطات صمیمانه فرزند با دیگران لطمه می زند و اگر در این مرحله ازدواج کند، مشکلاتی خواهد داشت. محبت به همسر می تواند باعث رابطه صمیمانه و خوشایند شود اما نمی تواند ویژگی های شخصیتی او را تغییر دهد مگر همسر داوطلبانه در پی تغییر باشد و عشق و محبت موجود در رابطه زناشویی او را در این مسیر دلگرم کند. برای استقلال خانواده به تلاش زن و شوهر و پذیرش خانواده های هر دو نیاز است. گاهی برای این کار نیاز به زمان داریم و همسران باید شخصیتی نسبتا مستقل داشته باشند و تلاش کنند با گذر زمان خانواده خود را با شرایط جدید سازگار کنند تا استقلال خانواده جدید را به رسمیت بشناسند. چنانچه زن یا شوهر به خانواده اولیه وابسته باشند نمی توانند از عهده این وظیفه تکاملی مهم برای داشتن خانواده ای مستقل و شاد برآیند.

قدم بعدی اینست که: در جستجوی علت این وابستگی باشید. در صورتی که علت این وابستگی، از رفتار شما نشات می گیرد، مثلا عدم توجه شما نسبت به او، کمبود عاطفه بین شما و همسرتان، عدم حمایت شما از وی، رفتارهای غیر منطقی و نسنجیده شما در برخورد با مشکلات و...، درصدد تغییر رفتارتان بر آیید. اگر گرایش افراطی او به خانواده اش، علتی دیگر داشته باشد، بهتر است این موضوع را با یک مشاور و خانواده درمانگر در میان بگذارید و برای رفع آن از وی راه حل بخواهید. اگر بتوانید همسرتان را تشویق به شرکت در جلسات زوج درمانی بنمایید، بسیار به موفقیت نزدیک شده اید. مشاور می تواند با توجه به روش خود موضوع را مطرح کند و آن را ریشه یابی کند چون بعضی مواقع وابستگی افراد به خانواده شان شدید تر از چیزی است که در ظاهر وجود دارد و ممکن است خطرات بعدی را برای زندگی مشترکتان به همراه داشته باشد. مشاور با بررسی موضوع و تشخیص عمق آن، بهتر می تواند در پی حل آن برآیید. توجه داشته باشید که در مواردی که وابستگی شدید باشد فرد در زندگی زناشویی و حتی تربیت فرزند با مشکل مواجهه می شود، لذا نیاز به درمان می باشد. در پایان توصیه می کنیم رفت و آمد همراه با همسرتان به قم را به همین منوال حفظ کنید و با افرادی بیشتر مراوده داشته باشید که شما و همسرتان را مورد احترام قرار می دهند.

موفق باشید.