سلام.چهار ماه پیش دوستم منو به یکی از اعضای خانواده همسرش برای ازدواج معرفی کرد.ما یکی دو ملاقات با هم داشتیم و بعد به من گفتند که ایشون دو بار نامزد کرده!دفعه اول با نامزدش اختلاف داشتن بخاطر سطح توقعات اون خانم و اختلافاتی که داشتند و دومی رو هم که سر یک هفته جداشدن. اون شخص رو خیلی نمیشناخته و بعد عقد متوجه میشه که اون خانم به لحاظ اخلاقی سالم نیست و توافقی جدا میشن.برای من اینها مهم نبود.چون سپرده بودم بخدا.که اگه کسی رو سر راهم قرار میده هر گدشته ای داشته هم مهم نیست ولی وقتی با منه توبه کرده باشه و اهل شده باشه و دلش با من باشه!قبل تر خواستگارهای خیلی خوبی داشتم که بخاطر شرایط خودم ردشون کردم.و بابت خیلی هاشون هم همیشه سرزنش میشم از طرف مادرم.مادرم زن سختگیریه.براش پول و کار خیلی مهمه.اینکه طرف خونه ماشین کار استخدامی و مال اموال داشته باشه.این اقا کارش رسمی و اداری نیست.ازاده.ضمن اینکه نه خونه داره.نه ماشین نه پدری بالا سرش باشه که حمایت کنه.خونشون رو هم واسه درمان بیماری پدرش فروختن و الان مستاجرن!با همه ی اینها میدونم خانوادم مخالفت میکنن و تک دخترشون رو دست همچین کسی نمیسپارن.ولی ته دلم ازش خوشم میاد.دوست دارم باهاش زندگی کنم.کنار هم خوشبخت باشیم و یه زندگی خوبی داشته باشیم.حالا چهار ماه گذشته.ما کم و بیش با هم اشنا شدیم.اون اصرار داره که من به خانوادم بگم تا اگه راضی اند بیاد خواستگاری.میگه اگه نه بگن هم اگه تو دلت با من باشه بقیش با توِ که خوانوادت رو راضی کنی!من نمیدونم چه جور به خانوادم بگم.اصلا بگم یاحالا صبر کنم بیشتر بشناسمش.چون حس میکنم اون منو خیلی دوست نداده.رفتارش با من خیلی عادیه.شاید هفته به هفته به من زنگ هم نزنه.یا نیاد دیدنم.ما توی به شهر نیستیم البته!نزدیک یک ماهه همو ندیدیم همش دوبار راست یا دروغ گفته که دلش تنگ شده!حس میکنم تب و تاب من بیشتره و اون ذوقی برای من نداره.با همه ی اینها سعی میکنم منم احساسمو بروز ندم و باهاش مثل خودش باشم.حداقل تظاهر به اینکار کنم.گاهی فکر میکنم شاید چون ضربه خورده سخت میتونه اعتماد کنه یا دلش سفت و سخت شده و...با همه ی اینها نمیدونم به خانوادم بگم یا نه!لطفا راهنماییم کنید.من خواهری ندارم که باهاش درد و دل کنم.به هیچ کس هم نمیتونم اینا رو بگم... ممنونم