با سلام و سپاس از همراهی شما، از این که ما را امین خود دانستید کمال تشکر و قدردانی را داریم. ما قدر ارتباط با شما را می دانیم.

خوش‏بینی و بدبینی همان حسن ظن و سوء ظن مى ‏باشد. میزان بدبینی و خوش‏بینی یقین داشتن به بدی کسی می‏باشد؛ یعنی، تا انسان یقین به بدی کسی نداشته باشد حق ندارد به او بدبین شود، بلکه باید نسبت به او خوش‏بین باشد. در روایتى على(ع) مى‏فرمایند: «به کلمه‏ای که از (دهان) کسی خارج می‏شود و تو برایش احتمال خیری می ‏یابی گمان بد مبر». [1] برای کلام یا کار کسی احتمال خیری یافت مى‏شود نباید به آن گمان بد برد. یعنی گمان بد و بدبینی وقتی رواست که انسان یقین به بدی داشته باشد وگرنه باید خوش‏بین باشد.

اما در پاسخ به سؤال شما باید عرض نماییم که انسان بایستی بین زودباوری و خوش بینی تفکیک دهد اما زودباوری و فریب دیگران را خوردن نتیجه ناپختگی در زندگی است و برای مصون ماندن از نتایج منفى این حالت لازم است:

 1- دائما از خداوند در مشکلات کمک و یاری بطلبید.

2- نسبت به افرادی که با شما مراوده و رفت و آمد دارند کمال دقت را مبذول دارید.

3- با دوستان خوب و عاقل و متدین دوستی و رفاقت کنیدو  از دوستان بد و بی‏بند و بار پرهیز نمایید.

4- در کارهایتان از مشورت با افراد دانا و بزرگتر بیشتر استفاده کنید.

5- در موقع صحبت دیگران به اصل کلامشان بیشتر دقت نمایید و بدون سند و ادله مطلبی را نپذیرید.

6- از حوادث زندگی درس عبرت بگیرید و از هر رخدادی تجربه تازه‏ای کسب کنید تا کم‏کم در اثر تجربه در زندگی پخته و داناتر شوید.

7- مطالعات روانشناختی خود را در خصوص شناخت شخصیت دیگران بالا ببرید و سعی کنید در وهله اول دوستی یا ارتباط  به کسی اعتماد نکنید.

موفق و پیروز باشید.

--------------------------------------------------

پی نوشت:

[1] میزان ‏الحکمه، ج 5، ص 623، ر 11226، نشر مکتب‏الاعلام الاسلامى، چاپ اول، سال 1362 ه.ش.