با سلام و سپاس از همراهی شما با مشاورین «راسخون»، از اینکه ما را به عنوان راهنمای خود انتخاب نمودید سپاسگزاریم.

ظاهرا با توجه به نوع علاقه به جوراب زنانه و حالات تحقیر آمیز آن شما دچار نوعی بیماری و اختلال روانی به نام پاپرستی یا فِتیشیسم پا (Foot fetishism)  هستید. این اختلال یکی از انواع یادگارپرستی است و به هر گونه اظهار تمایل جنسی نسبت به پا گفته می‌شود. در بحث های روانشناختی جزء اختلالات جنسی می باشد که از آن تحت عنوان «یادگار پرستی» یاد می شود که یک عمل غیر طبیعی بوده و بایستی مورد درمان قرار گیرد؛ زیرا این ناهنجاری جنسی، گرایش به مزمن شدن دارد و پس از تثبیت موجب پریشانی یا اختلال عمده بالینی در کارکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های می شود. خوشبختانه این مشکل مثل سایر ناهنجاری‌های جنسی درمان‌پذیر است و جای نگرانی نیست، مشروط بر اینکه شما خودتان نیز تلاش کنید و با مراجعه به مراکز درمانی و مشاوره‌ای، تکنیک‌ها و فنون درمانی را تا به انتها به انجام برسانید تا این مشکل‌تان حل گردد. با مشاوره‌های غیرحضوری نظیر مشاوره تلفنی و مکاتبه‌ای توفیق چندانی برای بهبود بیماری و حل مشکل به‌دست نمی‌آید؛ از این روی اگر در صدد حل و درمان مشکل‌تان هستید، توصیه می‌شود با مراجعه حضوری به مراکز مشاوره‌ای و خدمات روانشناختی معتبر و گفتگو با مشاوران و روانشناسان باتجربه اقدامات لازم را انجام دهید. به طور کلی، فتیشیسم (یادگارخواهی یا یادگار پرستی) وضعیتی روان‌شناختی است که در آن یک شیء (fetish) سبب برانگیختگی و ارضای جنسی فرد می‌شود. این حالت به صورت ابراز تمایل و جاذبة جنسی نسبت به اشیای مادی (همچون لاستیک، چرم، پارچه و..) یا موارد دیگر (همچون اندامی از بدن) بروز می‌کند. در حقیقت، یادگار پرستی در علوم روانپزشکی و روانشناسی جزو اختلالات جنسی و در دسته ناهنجاری‌های جنسی طبقه‌بندی می‌شود و یکی از پیچیده‌ترین و گیج‌کننده‌ترین انواع رفتار جنسی است. این بیماری حالتی مزمن دارد و در برخی موارد جمع‌آوری اشیای مورد نظر به فعالیت عمده زندگی فرد تبدیل می‌شود. این دسته از افراد گاه با مشاهده کفش یا چکمه، جوراب و یا پاهای زنان و یا حتی مشاهده انگشتان پای زنان (فوت فتیش) دچار تحریک شدید جنسی می‌شوند و گاهی این مسئله برای خود آنها هم آزاردهنده بوده و زندگی روزمره را با اختلال مواجه می‌کند به خصوص که برای بسیاری از این دسته از افراد این وضعیت توأم با احساس گناه است و به همین دلیل اصلاً برای درمان مشکل خود، اقدامی نمی‌کنند. این اختلال و بیماری روانشناختی اولین بار توسط «آلفرد بینت»، روان‌شناس فرانسوی شاخته و معرفی شد. وی اولین دانشمندی است که درباره انحراف فتیشیسم مطالعه و تحقیق کرده است. به عقیده او دو نوع فتیشیسم وجود دارد. یکی فتیشیسم کوچک و دیگری فتیشیسم واقعی. در فتیشیسم کوچک شخص مبتلا، به شی خاصی علاقه و میل شدید و زیاده از حد احساس می‌کند اما این میل جانشین معشوق او نمی‌شود. در فتیشیسم واقعی میل و علاقه شخص منحرف، به شی خاصی به حدی است که جانشین معشوق او می‌شود و شخص مبتلا به فتیشیسم، در برابر میل و علاقه شدید و غیرقابل کنترلی که نسبت به شی مذکور احساس می‌کند معشوق خود را از یاد می‌برد. خوشبختانه این بیماری راه درمانی دارد و معمولاً روان‌درمانی و رفتاردرمانی در درمان این بیماری به کار گرفته می‌شود. شما نیز برای پیگیری مراحل درمانی بهتر است به درمانگران اختلالات جنسی مراجعه نمایید.

موفق باشید.