سلام. من یه دختره ۱۸ساله ام که سوالی فکرم رو مشغول کرده. راستش من از کودکی با پسرها بزرگ شدم اول محیط خانواده باعث شد چون در خانواده بیشتره همسالان من پسر بودند. کم کم به پسرها حسادت کردم و همیشه در خیالم خودم رو پسر تصور میکردم. من خیلی کم بازی های دخترانه میکردم و در اغلب بازی ها خودم رو مرد تصور میکردم و خودم رو با اسم مرد صدا میکردم. بزرگتر که شدم رفتارم هم پسرانه شد و علاقه مند به شغل های مردانه هستم. هر گاه به ازدواج فکر میکنم حس بدی پیدا میکنم. راستش من به هیچ پسری تا به حال وابسته نشدم ولی خیلی زود به دخترها و هم سن های خودم وابسته میشم و چند سالی میشه به یکی از آنها علاقه دارم و همیشه در تصورم خودم رو دوست پسرش تصور کردم. سوالی که دارم اینه که با توجه به این توضیحات ممکنه مشکلم چی باشه؟ ممنون میشم اگه من رو از این سردرگمی در بیارین. دائما احساس میکنم در ظاهر دخترم ولی درونم پسره من حتی دوست دارم مثل پسرها لباس بپوشم و هنوز هم فکر میکنم بخاطر اینه که از بچگی با پسرها بزرگ شدم. البته تا حالا با لباس پسرونه در اجتماع نرفتم با اینکه خیلی علاقه دارم تلاش کردم تا مانند بقیه هم سالانم رفتار کنم مثل اونها لاک بزنم آرایش کنم و...ولی هیچکدوم از این کارها واسم جالب یا لذت بخش نیست.