عرض سلام و احترام دارم خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
وابستگی بیش از حد همسرتان به والدین و خواهرانش، مسئله اصلی زندگی شماست و سبب تشویش ذهنی و ناآرامی تان گشته است.
دوست عزیز، نیمی از آسایش زندگی در پذیرفت واقعیت های غیرقابل تغییر است. وابستگی ذکر شده امری نیست که یک شبه و بر اثر یک اتفاق پیش آمده باشد که با آن با راهکاری ساده آن را برطرف نمود. به نظر میرسد وابستگی ایشان با شخصیت شان‌ گره خورده و آرامش این خانواده در گرو این نزدیکی و ارتباطات تنگاتنگ حاصل میشود و مقاومت و سعی برای حذف ان، مشکل جدید و شاید لاینحل ایجاد کند. پس توصیه میکنم این ویژگی همسرتان را هر چند که آن را منفی می بینید، بپذیرید و بدانید هر فردی نقصی دارد و انتظار بی نقصی معقول نیست. سعی کنید به ان عادت کنید همانگونه که به نقص های خود عادت کرده اید و دیگر آنها را نمی بینید. در عوض تلاش کنید نگاه خود را بر نکات مثبت همسرتان متمرکز نمایید تا از داشته‌ها لذت ببرید و برای تحمل امور منفی انرژی نداشته باشید. تلاش نکنید به هیچ وجه مانع ارتباط آنها شوید بلکه خودتان این دیدار و ارتباط را جز برنامه‌های خود قرار دهید و حتی خودتان نیز از آن استقبال کنید تا ضمن محترم شمرده شدن در آن جمع، شما نیز به خوشی و نشاط برسید. تلاش کنید خانواده همسرتان را مانند خانواده خود دوست بدارید. این نگاه و محبت حاصل از آن سبب مقاومت کمتر شما در برابر رفتار خانواده همسرتان خواهد شد.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.