دوست گرامی سلام

 اینکه مادر شوهر شما لطف می کنند و در این شرایط با هزار مشکلاتی که هرکس ممکن است در زندگی خودش داشته باشد به منزل شما می آیند تا در نبود همسرتان در کنار شما باشند که خدای نکرده اتفاقی نیفتد یا اگر شرایطی پیش آمد که نیاز به کمک بود بتوانند به شما کمک کنند. اصلا درک نکردم که شما چرا از آمدن و حضور ایشان ناراحت هستید. آیا در نوع و سبک زندگی شما یا تربیت و نگهداری از فرزندتان دخالت می کنند که حضورشان برایتان سخت است؟
 

 در عین حال قطعاً اگر برایشان سخت بود خودشان به طور مستقیم از آمدن به منزل شما سر باز می زدند اما اگر بازهم تصور می کنید که آمدن ایشان مخل آسایش و آرامش شماست خیلی محترمانه و مودبانه میتوانید بگویید که مامان جان ممنون از اینکه تاکنون زحمت کشیده اید و شب هایی که همسرم نبود به منزل ما می آمدید تا من تنها نباشم بعد از این نیاز نیست خودتان را به زحمت بیندازید من خودم سعی می کنم که بتوانم از پس مشکلات خودم بر بیایم.  فرزندم رفته رفته بزرگتر شده و من هم میتوانم به تنهایی در غیاب همسرم از کودکم مراقبت کنم نیاز نیست که شما بیش از این خودتان را به زحمت بیاندازید.
 

دروغ گفتن اصلاً هیچ توجیهی ندارد، با همسرتان مستقیم صحبت کنید و بگویید با توجه به شرایط شغلی ایشان شما کم کم باید یاد بگیرید که روی پای خود بایستید و می خواهید در نبود همسرتان خودتان در منزل تنها باشید و نیازی به آمدن مادرش نیست، هر چند که فکر می‌کنم حضور مادرشوهرتان ضرری که نداشت هیچ بلکه  حتی می توانستند در نگهداری از فرزندتان به شما کمک کنند و باری از دوش شما بردارند با این حال هر طور خودتان صلاح میدانید.