سلام همراه گرامی، سپاس از اعتماد شما به راسخون

با توجه به سن کمی که دارید باز هم لازم بود تفاوت سنی شما و همسرتان را بدانیم. اما با این حال تجربه ی شما کم است و فاصله ی مسافتی شما زیاد. پس ناراحتی ایشان از شما بیشتر جنبه ی بهانه گیری دارد تا ناراحتی، مگر اینکه شما آن اشتباه را تکرار و یا از شما اشتباهات مشابه و دیگر، هر چند کوچک سر زده باشد که توضیحی نداده باشید.

با این حال این فاصله ی راه و دیدار کم، برای هر دوی شما خوشایند نیست، مخصوصا برای همسرتان. اگر در دیگر مسائل، مثل آداب و رسوم، اعتقادات، مسائل فرهنگی و مالی به هم نزدیک باشید، مشکل خاصی با هم ندارید جز دوری راه و مهارت گفتگو. که سعی کنید با درایت خانواده ها در این مورد به مذاکره بنشینید و یا راههای کم کردن این فاصله را بازگو کنید. راحت ترین راه ایجاد تماس بالاخص تماس تصویری، اما نه گاه و بی گاه، آن هم در زمان معینی که یکدیگر بر سر آن به توافق رسیده اید.

سعی کنید به جای پشیمان شدن از رفتاری که در گذشته داشته اید، مهارتها و سیاست های زنانه را یاد بگیرید که بتوانید دل همسرتان را بدست آورید. تا می توانید با دلش راه بیایید و هر کجا بر خلاف میلتان رفتار می کند، صمیمانه و با لحن خوب با هم گفتگو کنید.

ضمنا اینجا که فرمودید "ولی من تحمل کردم و بهش احترام گذاشتم" لازم نیست در این گونه موارد توهین را تحمل کنید، فقط لازم است دلایل خود را صادقانه بیان کنید و ابراز کنید که از سر کنجکاوی بوده و پشیمانید و اینکه بگویید اگر زمانی برای موضوع دیگری کنجکاو شدم حتما با شما در میان می گذارم.

با توجه به تکرار این جمله در متن ارسالی تان "سعی میکنم باهاش بسازم و زندگی کنم" اگر ساختن به معنای سازگاری و رشد باشد کارامد است، اما اگر به اصطلاح عوام سوختن و ساختن باشد، این توصیه را نمی کنیم. چرا که کسی که می سوزد نمی سازد، ویران می کند.

در آخر دوست عزیز با توجه به سوء تفاهم های پیش آمده و عدم مهارت های لازم که هر دوی شما ندارید، توصیه ی اکید ما آموزش و مراجعه ی حضوری است.