تزكيه به معناى تطهير نفس است. زيرا وقتی تو نفس خود را از رذائل روحى، فكرى، احساسى و عاطفى پاك مي­كني، تو نفس خود را به سوی تمام آن چيزهايی كه تو را به خداوند متعال نزديك مى كند، سوق مي­دهي. بدين ترتيب نفس خود را در مسير خير و حق و عدل و رضوان خدا رشد مى دهي، چون رشد را تزكيه به تو اعطا مى كند. اين همان چيزى است كه شايسته است كه انسان در همه فعاليتهاى روحى و عملى خود بر آن تأكيد داشته باشد. خداوند متعال نيز از انسان خواسته است كه ابتدا از نفس خودش شروع كند و بيش از هر چيز ديگری بر رستگاری آن تأكيد بورزد. چرا كه مى خوانيم خداوند متعال مي­فرمايد: «قد افلح من تزكى * و ذكر اسم ربه فصلى»(اعلى/14 ـ 15) به درستى كه در دنيا و آخرت، كسى رستگار و پيروز مى شود كه نفسش را تزكيه كند و آن را متعهد بار آرود و نفس خود را از همه رذائل اخلاقى و روحى پاك گرداند و آن را پاكيزه و رشد يافته نمايد.