دوست گرامی ممنون از سوالتان . اصل در معجزه این است که سایرین از آوردن آن عاجز باشند یعنی امری فراطبیعی محسوب شود و کسی نتواند آن را بیاورد . در نتیجه اینطور نیست که بعد از مدتی مثلا علم پیشرفت کند و کسی بتواند مثلا شتری را از دل کوه بیرون بیاورد و یا مرده ای را زنده کند . البته ما اینجا دو دسته بندی میکنیم یکی از این امور حجت ها و نشانه های قدرت خداست و دیگری علاوه بر نشانه و آیت خدا بودن معجزه هم هست . بله ممکن است علم پزشکی پیشرفت کند که مثلا بیماری های سخت درمان شود و حتی به طور شگفت آوری درمان شود اینها آیات الهی است . یعنی شفا یافتن نشانه و آیت الهی است اما معجزه علاوه بر آیت الهی دلیل قدرت ویژه آوردنده و ناتوانی سایرین است . چنانکه مثلا ساحرین زمان حضرت موسی با قدرت علمی که بدست آوردند یک کارهای غیر معمولی را انجام دادند که مایه تعجب دیگران میشد اما با جنس معجزه فرق داشت به همین دلیل پس از دیدن معجزه فورا ایمان آوردند و از فرعون مستبد گردن کش نهراسیدند . همچنین سامری که آن گوساله را بر اساس ضوابط علمی دقیق طوری طراحی کرد که صدایی ازش برخاسته شود لکن جنس معجزه نداشت چون هر کسی هم میتوانست پس از مدتی تمرین این کار را بکند. اساس معجزه در تحدی طلبی است یعنی کسی نمیتواند آن را بیاورد و گرنه اگر کسی مانند آن را بیاورد و یا حتی در زمان ما پس از صدها سال پیشرفت و تکامل علم اگر کسی همان معجزه ها را بیاورد خب باید در معجزه شک کرد . البته دکتری ممکن است بیماری را از مرگ نجات دهد اما این اسمش معجزه نیست بلکه آیت و نشانه خداست که بوسیله دارویی مرگی مرتفع گردد . این امر در آینده هم اتفاق نخواهد افتاد . البته معجزات سنت الهی است و همواره جاری است و ممکن است به گونه دیگر مانند کرامات اهل بیت علیهم السلام جلوه گر شود که بحث ان جایگاه خود را داراست .