ناشناس
سلام من دو ساله که دیابت دارم خانواده من خیلی بسته...
سلام من دو ساله که دیابت دارم خانواده من خیلی بسته و محدود هستند تا حالا اصلا با هم بیرون نرفتیم حتی یه مسافرت هم با هم نرفتیم پدرم 76 سالشه و میگه حوصله ندارم مادرم 68 سالشه و اونم همینطور اجازه فعالیت خارج از منزل هم بهم نمیدن همه خواهر برادرهام شاغل هستند و فقط من بیکارم و صبح تا شب تو خونه هستم خسته شدم از یک طرف مریضی ام به من فشار میاره و از طرف دیگه منم مثل همه جوانها دوست دارم تفریح کنم و خودم به طور مستقل زندگی کنم اما امکان هیچ کدام وجود نداره بخاطر بیماریم ازدواج هم برام مقدور نیست نمیتونم با کسی حرف بزنم چون همش میگن تو غر میزنی حتی با مادرم از یک آدم 68 ساله که چهل سال اختلاف سنی با من داره نباید انتظار بیشتر از اینها داشت در کل مثل یک ماهی افتادم توی تور و نمیدونم چیکار کنم خستم دوست ندارم زندگی کنم شاید اینطوری راحت بشم اما این هم نمیشه
به نظرتون من چیکار میتونم بکنم؟
مشاور: سید حبیب الله احمدی
باسلام. داشتن یک زندگی اجتماعی مستقل، در این دوره ی سنی، حق و نیاز طبیعی شما است. مطمئناً بهترین گزینه ای هم که می تواند احساس شما را مخصوصاً با توجه شرایط بیماریتان بهتر کند، گسترش تعاملات اجتماعی و حضور بیشتر شما در موقعیت های اجتماعی، مثل موقعیت های تعامل با دوستان، فعالیت های فرهنگی، اجتماعی، کلاس های هنری و ... می باشد. شاید خانواده ی شما با حضور اجتماعی شما در بعضی از موقعیت ها و مشاغل خاص، که بسیار مطلوب شما است، مشکل داشته باشند. اما این احتمال هم وجود دارد که با حضور شما در بعضی از موقعیت های اجتماعی نیز مشکلی نداشته باشند. شاید شما نسبت به موقعیت های اجتماعی خاصی که مدنظر و مورد تأیید والدینتان باشد، علاقه ی زیادی نداشته باشید، ولی حتی همان فرصت ها برای تعامل اجتماعی و تنوع محیطتان می تواند بسیار به بهبود خلق و خوی شما کمک نماید. سعی کنید پدر و مادرتان را مجاب کنید و موافقت آن ها را کسب کنید برای حضور در موقعیت های اجتماعی امن و مورد تأیید ایشان. این موقعیت ها لزوماً به معنی شغل دارای درآمد نیست. بلکه می تواند شامل هر گونه فرصتی برای تعامل و گفتگو با دیگران، مثل ملاقات با دوستان، افراد همسن و سال فامیل، کلاس های هنری، زبان، وبویژه موسسه های فرهنگی و مذهبی باشد. مخصوصاً اگر فردی دارای عقاید مذهبی هستید در حال حاضر، کانون ها و موسسه های فرهنگی مختلفی وجود دارند که اعضای داوطلب می پذیرند و به فعالیت های فرهنگی و مذهبی مختلفی مشغول هستند. چنین موقعیت های اجتماعی امن و سالمی از یکسو بعید است که مورد مخالفت والدینتان قرار بگیرد و ازسوی دیگر، تأثیر بسیار مطلوبی بر خلق شما خواهد داشت. به علاوه، تنها راه حل بهبودی خلق شما در بیرون رفتن از خانه خلاصه نمی شود. بلکه در همان فضای خانه هم اگر بتوانید کارها و تفریحات لذت بخشی را برای خودتان تدارک ببینید، تأثیر مثبت آن را به تدریج احساس خواهید کرد. در واقع این کار به این بستگی دارد که شاد بودن و احساس لذت بردن را صرفاً به دیگران وابسته ندانید، بلکه خودتان هم بتوانید صرف نظر از رفتارهای اطرافیانتان لحظات خوبی را برای خودتان رقم بزنید. فعالیت های فردی بسیار متنوعی وجود دارد که می توان به تنهایی به آن ها پرداخت و از انجام آن ها لذت برد. رفتارهایی مثل مطالعه در زمینه های مورد علاقه، مطالعه ی هنری مثل شعر، رمان و ... و یا استفاده ی به اندازه و سالم از سایت های مفید اینترنتی و ... .
