باسلام. بهتر بود در مورد اینکه دخترتان فرزند چندم شماست ، خواهر و برادر دیگری نیز دارد یا خیر صحبت می کردید . چون اگر ایشان تک فرزند باشد در کنار این راهکارها لازم است به موارد دیگری نیز توجه داشته باشید که فعلا از گفتن آنها چشم پوشی می کنم . و اینکه آیا به تازگی این رفتارها را در او مشاهده کرده اید یا از ابتدا نیز همین حساسیت را داشته است. با این حال برخی از دلایل این رفتار او را برایتان شرح خواهم داد امیدوارم با آگاهی نسبت به آنها تغییرات مطلوبی در رفتار دخترتان اتفاق بیافتد. رفتار فرزندتان می تواند ناشی ازعلل مختلفی باشد که به دو مورد از مهمترین آنها اشاره خواهم کرد. همانطور که می دانید زیاده روی در محبت و بازی با کودک و توجه دائم به او سبب لوس شدن کودک می شود که نشانه هایی نیز دارد . این نشانه ها را در فرزندتان بررسی کنید و اگر آنها را در وی یافتید به راهکارهای اشاره شده به دقت عمل کنید. این کودکان توقع بیش از حد دارد ، به عبارتی انتظار دارد(به ویژه در حضور دیگران ) بیش از حد به او توجه شود .پس بکوشید زمانی که در این اندیشه نیست بیشتر به او توجه کنید تا نیاز عاطفی اش برآورده شود، اما زمانی که انتظار توجه دارد به او بی توجهی کنید. از دیگر نشانه های این کودکان درخواست های غیر منطقی و افراطی آنهاست. دائم درخواست دارند و توجه نمی کنند که امکان پاسخگویی برای شما وجود دارد یا خیر. بدین جهت گاهی هنگام آشپزی یا زمان فعالیت های دیگر شما ، خواسته ای را مطرح می کند و بر آن اصرار می ورزد در چنین موقعیتی یک جمله (وقتی کارم تمام شد) را بعد از هر بار تقاضای او تکرار کنید و توجه داشته باشید که تسلیم گریه یا قشقرق او نشوید. همچنین این کودکان برای هر چیزی و رسیدن به خواسته هایش بدخلقی و ناله به راه می اندازند در چنین موقعیتی برای او استدلال بیاورید و اگر نپذیرفت از اصل خاموشی استفاده کنید. یعنی رفتار غیر منطقی او را نادیده بگیرید. البته برای اثر گذاری اصل خاموشی، همه ی اعضای خانواده باید با هم همراه باشند. اگر شما بی توجهی کنید و در همان زمان ، دیگران به او توجه کنند اصل خاموشی تاثیری نخواهد داشت. تاثیر نادیده گرفتن سنجیده بدین جهت است که فرزند شما می فهمد با گریه و قشقرق نمی تواند شما را تسلیم کند و خلع سلاح می شود. او می فهمد که سلاح گریه و قشقرق برندگی اش را از دست داده است. توصیه می کنم در نخستین موردی که از این اصل استفاده کردید ، پس از آرام گرفتن کودک، او را به مشابه خواسته اش برسانید و به او بگویید که وقتی گریه نمی کند دوست داشتنی تر است. البته پس از آرامش دخترتان هرگز از جمله ای چون "دیدی با گریه نمی توانی به خواسته ات برسی" یا "دیدی گریه فایده ای ندارد" و ...استفاده نکنید. با این گونه جمله ها او را تحقیر می کنید و به موضع لج می کشانید در ضمن توجه کردن به عوامل بالا دخترتان را وادارید که تجربیات واقعی زندگی و ذهنی اش را با شما در میان گذارد از او بخواهید به شما بگوید چه احساسی دارد ؟ البته لازم نیست بلافاصله بعد از ناراحتی و گریه کردنش به سراغش رفته و به او محبت کنید و دلیل رفتارش را بخواهید زیرا به تدریج بعد از این عمل شرطی خواهد شد به این معنی که هر وقت خواستار محبت شما بود به جای انجام رفتارهای پخته و صحبت کردن به گریه و ناراحتی متوسل می شود. پس بهترین زمان وقتی است که رابطه ی خوبی دارید و به ظاهر آرام است. در مورد حسادت هم لازم می بینم به این نکته اشاره کنم تا زمانی که کودکان و نوجوانان به اشکال گوناگون مستقیم و غیر مستقیم حسد خود را بروز نداده باشند، مسئله ای نیست. اما زمانی که به دلایل مختلف نسبت به شخص یا جمعی احساس منفی پیدا کرده و رفتارهای آزارگرانه ای را به کار گیرد لازم است در مورد او مداخله ای انجام شود. بچه ها معمولا اگر در منزل احساس تبعیض نمایند، همواره دچار ناکامی گردند، نیازهای اساسی شان برآورده نشود و وجود فرد دیگری سبب شود که احساس کم ارزشی نمایند به تدریج حق یا ناحق نسبت به عامل یا عوامل این قبیل تجارب ناخوشایند، حسادت ورزیده و رفتار حسودانه نشان می دهند. مثلا چنانچه کودک دیگری در خانه حضور داشته باشد و مادر به او نیز توجه داشته باشید طبیعی است که نسبت به او حسادت خواهد کرد. برای پیشگیری از این قبیل رفتارهای حسودانه ی کودکان نسبت به دیگران ، شایسته است که ضمن ایجاد ذهنیت خوشایند در بین کودکان نسبت به یکدیگر و تقویت احساس و رفتار محبت آمیز آنها به همدیگر، تلاش نمایید که کرامت و احترام فرزندتان را با رفتارهای معقولانه ی خود حفظ و تقویت نمایید. و در روزهایی که کودکان دیگری نیز در خانه تان حضور دار د همه ی کارها و نیازهای مربوط به بچه های دیگر را به کمک فرزندتان انجام دهید. و هرگز او را در مقابل دیگران مخصوصا هم سن و سال هایش تنبیه و سرزنش نکنید و با شیوه های متفاوت و صحبت کردن سعی کنید مهارت کنار آمدن با دیگران و سازگاری هر چه بیشتر او را در موقعیت های به خصوص به وی آموزش دهید تا در آینده در ارتباط با دیگران دچار مشکل نشود.