باسلام، پدر گرامی قبل از پاسخگویی به سؤال شما لازم است به یک نکته ی مهم اشاره کنم، مستقل نشدن کودکان در تنها خوابیدن و ترک بستر کودک در این سن می تواند دلایل مختلفی داشته باشد که به چند مورد از آنها اشاره می کنم، اولین دلیل این رفتار ممکن است ترس کودک از تاریکی باشد، دومین دلیل ممکن است به اضطرابی برگردد که کودک در حضور نبود شما احساس می کند مثلا با خود فکر کند اگر نیمه شب در کنار شما نباشد برای خودش یا او اتفاقی خواهد افتاد، سومین دلیل ممکن است به خواسته های غیر منطقی کودک از شما برگردد و چندین دلیل دیگر. با توجه به توضیحاتی که شما از مشکل کودکتان بیان کردید من دلیل سوم را بیشتر محتمل می دانم و با یک توجه ساده در رفتار ایشان می توانید تشخیص دهید، تقاضای کودکتان ناشی از ترس و اضطراب اوست یا چیز دیگری، اگر پسرتان در محیط های تاریک مشکل خاصی ندارد، و یا موقع جداشدن از شما مثلا در مدرسه رفتن یا نبودتان برای شما دردسر درست نمی کند، نگران فرزندتان نباشید و تنها کاری که لازم است انجام دهید تقویت رقتار با اقتدار شما و مادرش است. کودک شما در این سن توان مراقبت از خودش را دارد، مطمئناً شما به دلیل آرامش او و اینکه دوستش دارید او را شبانگاه به آغوش خودتان پناه خواهید دادید، با این حالا این پناه دادن مشکلاتی برای خود شما و پسرتان به بار خواهد آورد . اولین مشکل در صورت خواب اشتراکی شما این است که روابط زناشویی شما و همسرتان به درستی صورت نمی¬گیرد یا اینکه گاهی در حضور کودک انجام می شود، علاوه بر تنشی که این موضوع برای خودتان خواهد داشت، ممکن است در آینده پسرتان با بلوغ زودرس و انحرافات جنسی متعاقب آن مواجه شود. و دومین مشکل این است که کودکانی که در اتاق والدین می خوابند، وابستگی بیشتری به آنها دارند و ممکن است در آینده به استقلال آنها لطمه وارد شود. شما می فرمایید کودکتان بعد از اینکه نیمه شب بیدار شد چند دقیقه خوابش نمی برد و از این چند دقیقه بدش می آید و حس خوبی ندارد. من از خود شما سؤال می کنم این بیدارشدن های شبانه برای خود شما تا به حال پیش نیامده؟ در این چند دقیقه هیچ اتفاقی برای فرزندتان نخواهد افتاد پس نباید اجازه دهید از تصمیم خودتان کوتاه بیایید و اجازه دهید به حریم خصوصی شما وارد شود. ولی اگر این اتفاق هر شب برای کودکتان پیش می آید ممکن است دلایلی داشته باشد، یکی از علل آن ممکن است زیاده روی در خواب روز باشد، پس خواب روز او را برنامه ریزی کنید. یکی از علل دیگر ممکن است نگرانی کودک شما از چیزی باشد، یکی از موارد نگرانی او می تواند این باشد که پسرتان فکر می کند هنگام خواب او شماو همسرتان درگیری و بگومگو دارید و او می تواند با خوابیدن پیش شما این بحث ها را کمتر کند و ... با این حال لازم است برای حل این مشکل ابتدا خودتان و همسرتان در مورد زمان خواب فرزندتان و اینکه کجا بخوابد به توافق برسید، دوگانگی رأی شما او را در خوابیدن متزلزل می کند. پس به جای اینکه به یکباره او را به رختخوابش ببرید، 15 دقیقه قبل به او گوشزد کنید زیرا کودکان برای انتقال از فعالیتی به فعالیت دیگر به مرحله گذر نیاز دارند. قبل از خواب، شما یا مادرش او را به اتاقش ببرید و برنامه ی شبانگاهی اجرا کنید ( دادن خوراکی قبل از مسواک، مسواک، بوسیدن اعضای خانواده و گفتن شب بخیر به آنان، همراهی کودک به اتاق خواب، نوازش، گفتن قصه، حرف زدن، خواندن ترانه و بردن اسباب بازی مورد علاقه اش به بستر)، برنامه شبانگاهی خواب را برای کودکتان راحت تر می کند. ولی از طولانی کردن و تکرار برنامه شبانگاهی بپرهیزید، شما می توانید حدود 15 دقیقه برنامه را اجرا کنید، و هرگز از خواسته های کودک برای تکرار قصه یا ترانه و ... پیروی نکنید زیرا ممکن است این سناریو تا ساعت ها ادامه یابد. وقتی پس از اجرای برنامه شبانگاهی از اتاق خوابش خارج می شوید، برای اطمینان از خوابیدن او، به اتاقش برنگردید. دیدن شما او را به خروج از بستر وسوسه می کند. در صورت اصرار برای خوابیدن در اتاق شما، به خواسته اش و احتمالا گریه و قشقرق هایش توجه نکنید. و اگر نیمه شب به اتاق شما پناه آورد به هیچ وجه اجازه ندهید در اتاق یا بسترتان بخوابد(اگر این رفتار به صورت عادت درآید همیشه مشکل خواهید داشت پس لازم است برای ترک این عادت فرزندتان کمی صبور باشید)، بلکه روزهای اول او را به اتاق خودش راهنمایی کنید، و لحظاتی را کنارش بمانید تا احساس امنیت کند و خوابش ببرد و به تدریج همین ماندن را هم کم کنید تا به جایی برسد که او را در بسترش بخوابانید و برگردید ولی چون فرزندتان به این نحوه ی بیدار شدن مدت زیادی است که عادت کرده لازم می بینم در کنار رفتار اقتدارمندانه ی خودتان و همسرتان از ابزارهای تشویقی نیزاستفاده کنید، یکی از روش ها این است که او را با کارت های خروج از بستر محدود کنید، مثلا اول هفته 7 کارت به او بدهید و یا کنار تختش بگذارید و به او بگویید هرگاه از بستر خود خارج شد و خواست پیش شما بیاید باید یکی از کارت ها را به شما بدهد و اگر در پایان هفته تعداد کارت هایی که نزد خودش باقی مانده بود از فلان کارت بیشتر بود یک جایزه برایش در نظر بگیرید و در مورد جایزه هم به توافق برسید و اگر از فلان کارت کمتر بود، یکی از امتیازهایش را از او بگیرید، مثلا این هفته به پارک نروید. اگر این روش را به درستی انجام دهید و تسلیم خواسته های پسرتان در مراحل اولیه نشوید به دلیل روحیه ی فرمان برداری فرزندان در این سن به خوبی نتیجه خواهید گرفت . فقط بعد از پیشرفت لازم نیست جوایز را هفتگی بدهید ، می توانید ماه به ماه و بعد مهم این زمان به تدریج بیشتر شود. موفق باشید.