باسلام. خواهر گرامی چه مدت است که رفتار ترس را در فرزندتان مشاهده می کنید؟ احتمال میدهم که صدای زنگ یا تلفن با اتفاق ناخوشایندی برای کودکتان همایند شده و به این ترتیب او نسبت به زنگ تلفن شرطی شده و می ترسد، پس به دقت بررسی کنید که چه اتفاقی افتاده اگر توانستید متوجه شوید مجددا از طریق همین سایت مکاتبه کنید تا راهکارهای کاهش ترس فرزندتان را ارائه دهم . سوال دیگرم این است که در منزل خودتان این ترس را مشاهده می کنید یا در منزل سایر آشنایان هم دیده می شود؟ علاوه بر پاسخ به این سوالات سعی کنید در صورت امکان زنگ تلفن، موبایل و آیفون را به زنگی متفاوت تر، ملایم تر و آرام تر تغییر دهید ، به تدریج این ترس از بین خواهد رفت . اما در مورد وابستگی کودکتان نگران نیستم زیرا این رفتار جزء طبیعی رفتار آنها در این دوره ی سنی است و در همه ی کودکان سالم در رنج سنی 7 ماهگی تا 18 ماهگی شروع شده و از 5/1 سالگی تا 2 ساگی اوج می گیرد، البته اضطراب جدایی در این سن در همه کودکان به یک شدت دیده نمی شود و لی در بیشتر آنها بعد از 2 سالگی به تدریج کمتر شده و تا 3 سالگی از بین خواهد رفت. پس در این مورد نگران نباشید اما راهکارهایی را ارائه می کنم که بتوانید آن را تعدیل کنید. از او بیش از حد مراقبت نکنید. مراقبت بیش از حد، به او این پیام را می دهد که دنیا جای ناامنی است و وابستگی اش را بیشتر می کند. کودکتان را با جمله هایی چون "خجالت بکش" و یا به زور او را جدا کردن ... هنگامی که به شما می چسبد نیازارید. و به او اجازه دهید هرگاه دوست دارد شما را در آغوش گیرد. این اجازه وابستگی او را به دور شدن از شما تشویق می کند. اما می توانید با استفاده از بازی هایی مانند قایم باشک" وقتی با کودکتان تنها هستید استفاده کنید. در ابتدا خیلی از او دور نشوید و پشت مبل یا در کمد پنهان شوید و به تدریج فاصله را بیشتر کنید و به اتاق های مجاور بروید. او را به طور مقطعی و برای زمانی کوتاه با پدر، بعد پدربزرگ یا مادربزرگ، و اگر با کودکان راحت تر است با یکی از بچه های آشنایان، تنها بگذارید. زمان تنهایی باید با توجه میزان وابستگی اش به شما باشد، بنابراین هر قدر وابستگی اش بیشتر است، زمان تنهایی باید کمتر باشد. پیشنهاد می کنم زمان جدایی از شما، کیف، روسری یا عکسی از خودتان را در اختیارش قرار دهید. کار دیگری که می توانید انجام دهید این است که او را به پارک ببرید و وقتی مشغول بازی شد به آرامی 5 قدم از او دور شوید. اگر ترسید 3 قدم بازگردید و این کار را با فاصله ی زمانی مناسب حتی در منزل تکرار کنید. وقتی دخترتان جدایی چند قدمی را پذیرفت، در پارک روی نیمکتی بنشینید و مطالعه کنید؛ ولی گاهی برایش دست تکان دهید و با او صحبت کنید. توجه داشته باشید که وقتی از او جدا می شوید، از جمله های آرامش دهنده (نگران نباش، من اینجا هستم، اگر مشکلی پیش آمد صدایم کن و ...) استفاده نکنید. با توجه به این موارد و گذشت زمان وابستگی او به شما کاهش خواهد یافت.