باسلام، خواهر عزیزم ابتدا در مورد سؤال دومتان باید عرض کنم که وابستگی پسرتان طبیعی است به نحوی که اکثر بچه ها در این سن اضطراب جدایی را تجربه می کنند و به این دلیل که چند روز شما را نمی بیند سعی می کند به صورت غیر مستقیم با چسبیدن به شما مانع از رفتنتان شود. اما اگر مجبورید مسافرت کاری و تحصیلی تان را ادامه دهید سعی کنید به نحوی رفتار کنید که دلبستگی کودکتان که هم اکنون زمان بحرانی تشکیل و تثبیت آن است آسیب نبیند مثلا می توانید قبل از رفتن آداب خداحافظی را با کودکتان به صورت کامل انجام دهید و برایش به زبان کودکانه توضیح دهید که چه زمانی بازخواهید گشت . و در زمان نبودتان از مکالمه تلفنی با کودکتان زیاد استفاده کنید و سعی کنید از وسایل، اسباب بازی و فیلم هایی در خانه استفاده کند که نشانه¬ی شما باشد تا آسیب خاصی نبیند . مثلا از خود فیلم های متنوع بگیرید، زمان هایی که با خودش بازی می کنید، درفیلم برایش شعر بخوانید و صحبت کنید و در زمان نبودتان بخواهید آنها را برای او پخش کنند. در مورد کارهای دخترانه ای هم که انجام می دهد در این زمان نگران نباشید، چون بچه ها در این سن به صورت طبیعی الگوی تقلیدی زیادی از خود نشان می دهند پس کودکتان علاوه بر مقتضیات سنش و هوش بیشتر راحت تر می تواند کارهای منبع دلبستگی اش که شما باشید را تقلید کند. اما اگر رفتارتان را مدیریت بیشتری کنید مثلا جلوی او از مواد آرایشی استفاده نکنید و نقش پدرش را بیشتر کنید و رفتارهای پسرگونه اش را بیشتر تقویت کنید، رفتار مطابق با جنسیت خود را بیشتر یاد خواهد گرفت. اما در مورد سؤال اولتان ، بهره هوشی بچه ها به صورت علمی و قطعی تا 6 سالگی ثبات زیادی ندارد و حتی در این سن که کودک شما احتمالا قادر به کشیدن نقاشی های معنادار نیست نمی توان به صورت صحیح تخمین بهره هوشی زد. اما با توجه به قدرت یادگیری سریع پسرتان می توان امیدوار بود که ظرفیت ایشان برای یادگیری مطالب مقداری بالاتر از کودکان همسن و سال هایشان باشد. اما اگر اینچنین هم باشد نیاز نیست در حال حاضر ذهن او را پر از محتویات آموزشی کنید و فرصت بازی و رشد طبیعی را از وی بگیرید، اما می توانید بازی و سرگرمی های متناسب با سن او و در عین حال هیجان انگیز انتخاب و با او تمرین کنید به این معنا که حداقل تا 4 سالگی نیاز نیست او را برای آموزش تخصصی به کسی بسپارید ولی می توانید با کتاب خواندن، نرم افزارهای مختلف و بازی های متفاوت و البته هدفمند زمینه لازم را برای پرورش استعداد او برای سال های بالاتر و آموزش های بیشتر فراهم کنید. اما چون یادگیری قرآن نیز یک زبان دوم محسوب می شود، برای بچه های عادی زمانی توصیه می شود که به زبا مادری کاملا مسلط شوند، اما در مورد کودک شما ممکن است متفاوت باشد. به همین دلیل توصیه می کنم با فردی که در زمینه ی قرآنی به خصوص حفظ تجربه کاری دارد مشورت کنید.